Prawie siostra - Opowiadania Erotyczne

Prawie siostra

... jestem w stanie myśleć - odpowiedziałem po chwili zastanowienia - Może tylko o tym, jak jest mi fajnie i jak bardzo cudownie.

- Naprawdę?! - ucieszyła się.

- Naprawdę - potwierdziłem - I, że chciałbym z tobą tu leżeć bez końca.

- Nie wiedziałam, że taki z ciebie romantyk.

- Czasami tak, rzeczywiście wychodzi ze mnie romantyk.

- Jeszcze może mi powiesz, że piszesz wiersze?

- Nie, nie - zaprzeczyłem żywo - Aż jakim romantykiem, to nie jestem.

- Ale za to bardzo subtelny.

- Dziękuję ci bardzo siostrzyczko.

- Już nie prawie siostrzyczko?

- Nie pozwoliłeś mi dokończyć zdania. To bardzo nieładnie z twojej strony. Zasłużyłaś na klapsa.

- No, to już - podpuszczała mnie trochę.

Podniosłem się do pozycji siedzącej i klęcząc, złapałem Natalię w pół i próbowałem odwrócić na brzuch. Zaczęła się bronić.

- Tak łatwo ci nie pójdzie.

Siłowaliśmy się dłuższą chwilę. W końcu postanowiłem się poddać. Wstałem z łóżka.

- Gdzie idziesz?

- Na chwilę do łazienki - wyjaśniłem.

W łazience opłukałem twarz zimną wodą.

Po chwili w drzwiach stanęła Natalia. Nałożyła na siebie górę piżamy, ale nie zapięła żadnego guziczka. Podeszła do mnie i objęła od tyłu.

Patrzyliśmy na swoje odbicia.

- Fajnie wyglądamy - stwierdziła.

Rzeczywiście. Stanowiliśmy całkiem ładną parę.

"Jak z reklamy prezerwatyw" - przeleciało przez moją głowę.

Naprawdę fajnie wyglądaliśmy. Wszystko było tak, jak być powinno. Wszystko się zgadzało, co do joty. Uśmiechnąłem ...

... się szeroko.

- Z czego się śmiejesz?

- Nie śmieję się, tylko się uśmiecham, do nas.

- Jak się czujesz? - pytała dalej Natalia.

- Świetnie. Naprawdę dobrze. Chyba jeszcze nigdy tak się nie czułem.

- Ja też. I bardzo cieszę się, że jesteś.

Wróciliśmy do pokoju i położyliśmy się obok siebie w moim łóżku.

- O czym myślisz? - spytała cicho Natalia.

- Szczerze?

- Jak najbardziej szczerze.

Wziąłem głęboki oddech.

- Chciałbym zobaczyć cię teraz całkiem nagą - wyrzuciłem z siebie.

W tym momencie poczułem dużą ulgę. Wielki ciężar spadł mi z piersi.

Natka milczała patrząc prosto w lustro. Ta cisza była bardzo znacząca i długotrwała. Miałem wrażenie, że krzyczy.

- Czy nie za szybko stawiamy kolejne kroki?

- Raczej nie - odpowiedziałem z pełnym przekonaniem.

- Chyba trochę pędzisz do przodu, prawie braciszku.

Najwidoczniej i jej spodobało się to określenie. Prawie.

- Świat pędzi ostro do przodu, a ja staram się mu dorównać.

- Poczekajmy z tym jeszcze, proszę... Dopiero zaczynam się oswajać z tą całą sytuacją - powiedziała.

- Okej - przyciągnąłem ją mocniej do ciebie - Zaczekajmy.

Mieliśmy jeszcze całe mnóstwo czasu.

Zasnęliśmy, mocno w siebie wtuleni.

Rano, po raz pierwszy w życiu, obudziłem się, nie sam, w łóżku. To było niesamowite przeżycie. Mogłem poczuć się, jak prawdziwy, dorosły facet. Taki od A do Z. Taki kompletny, chociaż jeszcze, może, nie do końca kompletny. W każdym razie jednak, duma rozpierała mnie całego, a ...