Miniatury (III) - Opowiadania Erotyczne

Miniatury (III)

Na tę noc czekaliśmy wszyscy z wielką niecierpliwością i w ogromnym napięciu. Atmosfera gęstniała z każdą chwilą. Jakby coś wisiało w powietrzu. A wisiało... Wyczekiwanie stawało się coraz bardziej nerwowe. Czas powoli płynął. Można było odnieść wrażenie, że celowo zwolnił. Udręka oczekiwania była widoczna na twarzach.

Ja także robiłem się coraz bardziej spięty i podekscytowany, jak co roku o tej samej porze.

Nadchodziło bowiem święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości, Nadchodził czas rozluźnienia i spuszczenia psów że smyczy.

Przez cały rok negatywna energia odkładała się i kumulowała osiągając krytyczne poziomy. Sperma uderzała do głowy. Budziły się najbardziej wyuzdane,

seksualne demony, dotychczas drzemiące po mrocznej stronie świadomości. Budziły się i wypełzały na powierzchnię.

Można było to określić jednym zdaniem:

Dupczyć mi się chciało!

I to bardzo. Samo walenie konia już mi nie wystarczało.

Czas był najwyższy, aby nacisnąć odpowiedni guzik i uwolnić się od męki. Po raz pierwszy miałem taką możliwość. Minąłem magiczną barierę szesnastu lat, więc już mogłem w pełni uczestniczyć w wielkim misterium.

Letnie przesilenie - to był ten czas.

Magiczny czas najkrótszej nocy w roku, gdy wszystko mogło się zdarzyć i wszystko było możliwe.

Jedna jedyna taka noc w roku.

Nie było żadnych zasad. Nie obowiązywały żadne prawa oprócz jednego: prawa do okazywania miłości cielesnej.

Czekałem z niecierpliwością ...

... na tę noc...

/////

Stanęliśmy naprzeciwko siebie i spojrzeliśmy sobie głęboko w oczy. Między nami przepłynęły sekretne iskierki. Niezwykłe impulsy, które decydują o tym, co się stanie. Pierwsze wrażenie jest najważniejsze.

To było prawie jak prąd elektryczny.

Po chwili już widzieliśmy oboje...

Między nami nawiązała się sekretna nić porozumienia.

– Pójdziesz ze mną szukać kwiatu? – spytała.

Pierwszy ruch zawsze należał do kobiety. Do niej należała decyzja. To ona wybierała. Ja mogłem się z tym tylko zgodzić. Nie było innego wyjścia.

Dziś każdy należał do każdego i nikt do nikogo.

Bez wyjątku.

Nie było żadnych hamulców, żadnego przestrzegania norm. Krótko, prosto i na temat.

– Tak – odpowiedziałem – pójdę.

Spodobała mi się. Zobaczyłem ją już wcześniej, ale nie przypuszczałem że podejdzie właśnie do mnie. Tak się jednak stało i moje serce wypełniło wielkie szczęście i niekłamane radość.

Była bardzo ładna. Miała długie, czarne włosy, które opadały wodospadem na jej plecy. Na głowie wianek upleciony z polnych kwiatów niedawno zerwanych. W jej oczach błyszczały zalotne iskierki. Ubrana była w prostą, zwiewną, białą sukienkę sięgającą do kolan. Dotknęła palcami swego policzka.

– Bardzo tego chcę – dodała – Bardzo chcę, abyś to był właśnie ty.

Wzięła mnie za rękę i poszliśmy razem w stronę lasu.

Słońce dawno już zaszło, więc chwila była odpowiednia by zacząć szukać kwiatu paproci. Poszliśmy więc szukać tego mitycznego kwiatu, wierząc w ...