Dwa małżeństwa (I) - Opowiadania Erotyczne

Dwa małżeństwa (I)

... kolorem szminki. Nasz uścisk dłoni trwał ciut dłużej niż to się zwyczajowo utarło, rozluźniłem uścisk, ale Asia przez ułamek sekundy przytrzymała moją dłoń i kciukiem przesunęła po skórze. Ten mikroskopijny gest było łatwo zanotować, ale trudniej zinterpretować. Zignorowałem to zatem licząc, że mi się wydawało.

- Spieszy ci się? – zapytała kierując się do stolika. Nie lubię jeść ani pić przed komputerem, a tym bardziej robić tego sama.

- Dobry nawyk. I nie, nie spieszy mi się. –przysiadłem się tuż obok.

- Co ci tam jeszcze zostało z pracy na dzisiaj? – kolejny łyk wody, kolejne pytanie.

- Dwa raporty i kilka e-maili. - westchnąłem znudzony samą myślą o czekającym zadaniu. - A ty już masz wolne, szczęściaro.

- Właściwie to skończyłam już ponad godzinę temu.

- To dlaczego nie idziesz do domu? Nie powiesz mi chyba, że wolisz siedzieć w biurze.

- Być może wolę… - ciągnęła tajemniczo.

- A co na to mąż? – zapytałem, spoglądając na jej palec serdeczny.

Asia, jakby spłoszona, szybkim ruchem schowała prawą rękę pod stołem.

- Pewnie nawet nie zauważył, że jeszcze nie wróciłam. – odparła z nutką smutku w głosie.

- Jak to? – pytanie wyrwało mi się z ust, po czym natychmiast się zreflektowałem. – Wybacz, że tak dopytuję, nie moja sprawa. Nie odpowiadaj, jeśli nie chcesz.

- W porządku, to nie tajemnica i też nic wielkiego. Dam Ci znać jeśli przekroczysz granice. Po prostu trochę straciliśmy ze sobą kontakt. Po pracy Łukasz siedzi przed komputerem i ...

... ciągle gra.

- Od jak dawna jesteście małżeństwem? – drążyłem temat.

- Za kilka tygodni miną cztery lata. A ty? – odwdzięczyła się pytaniem.

- Dwa lata upłynęły w zeszłym tygodniu.

- To gratuluję, ale nie o to pytałam. – świdrowała mnie wzrokiem.

- A o co? – byłem teraz nieco spłoszony.

- Czy jesteś szczęśliwy? – pytanie wyrwane z kontekstu zaatakowało znienacka.

- Tak, bardzo. – odpowiedź baz wahania, zgodna z prawdą.

- Hmmm. – tajemnicze, przeciągłe, na granicy szeptu.

- A ty nie?

- Coraz częściej zadaję sobie to pytanie i coraz rzadziej jestem w stanie odpowiedzieć na nie twierdząco. – kolejna nutka smutku wpleciona w bolesną prawdę. W obawie o ubicie atmosfery i zabawę w doktora złamanych serc próbowałem wyprowadzić rozmowę na nieco weselszy tor.

- Daj znać jeśli będę mógł jakoś pomóc. Może wyskoczymy we czwórkę na kolację i pogadamy. – zmieniłem temat. – Twój mąż przy okazji oderwie się od komputera. Zrobicie coś innego. Będzie okazja lepiej się poznać. Znam fajną włoską restaurację na ulicy…

- Lubisz seks? – wypaliła niczym armata prosto w moją twarz, przerywając mi w połowie zdania i wprawiając w kompletne osłupienie. Siedząc naprzeciwko Asi walczyłem z myślami i intensywnie poszukiwałem odpowiedzi. Na policzki wystąpił mi rumieniec, choć miałem wrażenie, że z twarzy całkowicie odpłynęła mi krew. Już dawno w biurze nie było tak cicho. W tle słychać było jedynie delikatny szum wentylacji, a gdzieś bardzo daleko trzasnęły drzwi, to jeden z ...