Czarci Jar (III). Upiorna procesja - Opowiadania Erotyczne

Czarci Jar (III). Upiorna procesja

... niego jeszcze mocniej.

– I wiesz, co ci powiem? Oni walą prosto do jaskini, o której mówiłem. Mogę się założyć.

Dziewczyna nie była skłonna się zakładać. Przełknęła ślinę, jakby to był kaktus. Upiorna procesja płynęła ścieżką niczym senna mara. Rafał uchylił okno, ale wszystko odbywało się w całkowitej ciszy. Nie usłyszał niczego. Poczuł tylko powiew chłodu na twarzy i zamknął okno czym prędzej.

– Nie pójdziemy tam teraz, prawda? – w głosie Mirki słychać było obawę, wręcz strach.

– Nie sądzę.

Choć jego słowa przyjęła z ulgą, poczuła głęboko w zakamarkach umysłu panikę, która na razie łasi się niczym kocur, ale w każdej chwili może pokazać pazury. W cokolwiek wplątała się Janka, coraz mniej było w Mirce determinacji, żeby dociekać prawdy. Obserwowała, jak Rafał sięga po papierosa i zapala go, wypuszczając kłęby siwego dymu.

– Boję się – przyznała – może powinniśmy się spakować i spieprzać stąd jak najszybciej?

– Jestem skłonny to rozważyć – przyznał – tylko...

– Tylko, co?

– Zastanawiam się, czy nam na to pozwolą – odparł zamyślony.