W świecie kłamstw rozdział 31 - Opowiadania Erotyczne

W świecie kłamstw rozdział 31

... się czule, obserwując go przez chwilę. Coraz częściej traktowała go jak przybranego syna, którym przecież wkrótce pewnie się stanie.

Dwie godziny później będąc całkowicie zakopaną w papierach, które otrzymała od swego ojca, usłyszała szczęk zamka. Ben nareszcie wrócił, choć miał ją o tym poinformować. Odłożyła laptopa na sofę i ruszyła do kuchni. Doskonale wiedziała, że mężczyzna niewątpliwie będzie głodny, więc uszykowała jego ulubioną ostatnio zapiekankę makaronową.

- Jestem — powiadomił ją radośnie, podchodząc do niej od tyłu i całując ją czule w szyję. Mruknęła zadowolona.

- Widzę. Tęskniłam za tobą. Nie lubię, jak wyjeżdżasz...

- I pomyśleć, że kiedyś mieszkałem tyle tysięcy kilometrów od ciebie — zaśmiał się. - Henry jest u siebie? Nie widziałem go...

- Oczywiście, ostatnio bawił się w cowboya, a wcześniej w rycerza. Zdaje się, że uwielbia konie — zachichotała, mieszając zapiekankę, by się nie przypaliła.

- A to świetnie, trzeba go w końcu nauczyć jeździć — stwierdził i poszedł do pokoju synka. Po chwili usłyszała, jak wymówił imię chłopca. - Joanna! - warknął po minucie, czy dwóch ponownie wchodząc do kuchni. - Gdzie jest Henry?

Zamarła z łyżką przy ustach.

- Co ty? Jaja sobie ze mnie robisz? - zapytała niepewnie. - W swoim pokoju, bawi się.

- Nie ma go tam, szukałem.

- Jak to nie ma? Zwariowałeś?

- Joanna! Gdzie, do kurwy, jest mój syn?!

Wzdrygnęła się, gdy na nią krzyknął, po czym zbladła gwałtownie. Cholera, to nie wyglądało ...

... dobrze.

- Nie wiem — odparła, czując, że właśnie podcina sobie skrzydła. - Był u siebie, gdy widziałam go ostatni raz, jakieś piętnaście minut przez tym, jak wróciłeś — powiedziała cicho i ruszyła do pokoju chłopca.

- Zastanawia mnie, co zamierzasz tam znaleźć, skoro powiedziałem, ci, że przeszukałem pokój i Henry'ego tam nie ma?! - syknął, idąc za nią. Nie odpowiedziała. Serce waliło jej jak młotem coraz mocniej i była na skraju zawału. Zgubiła chłopca. Jak to w ogóle, kurwa, możliwe? Przecież nie zdrzemnęła się, by zdołał się wymknąć! Co tu się działo?

- Henry? - zapytała łagodnie. - Gdzie jesteś? - padła na kolana i w tej pozycji przeczesała każdy zakątek pokoju, podnosząc nawet gigantycznego miśka — prezent od Bena, który stał się zdobyczą chłopca. Po maluchu nigdzie nie było śladu. Wstała i odwróciła się w stronę ukochanego. Stał w drzwiach z rękami założonymi na piersi i z grobową miną, patrząc na nią tak, że zadrżała ze strachu.

- I co? - warknął, siląc się na spokój, którego w tej chwili tak bardzo mu brakowało. - Gdzie on jest, Joanna?! Zgubiłaś go? Był pod twoją opieką!

- Wiem to! - również podniosła głos. Była nie mniej zdenerwowana i przerażona od niego. - Znajdziemy go, obiecuję.

- Ostatni raz ci zaufałem w sprawie mojego syna — powiedział i oderwał się od drzwi. - Dzwonię na policję. Jeśli wyszedł z domu, może być teraz w niebezpieczeństwie.

Kiwnęła sztywno głową i wyszła z pokoju. Jej spojrzenie padło na przesuwne drzwi prowadzące do ogrodu. ...