Pan Twardowski. Strefa wojny (II) - Opowiadania Erotyczne

Pan Twardowski. Strefa wojny (II)

... włosy, które tak kunsztownie ułożyła - jestem z tobą !

Blondyna jeszcze tylko przejechała mi szminką po ustach i byłem już gotowy na podbój świata. Spoglądam jeszcze raz w lustro na całość dzieła Andżeliki i jestem pod wrażeniem, moja kobieca twarz faktycznie wygląda niczym bóstwo. Starannie dobrany makijaż idealnie niweluje wszelkie niedostatki urody, a dodatkowo podkreśla jej zalety. W gustownym żakiecie całość prezentuje się oszałamiająco. Jakbym mógł, to bym przeleciał sam siebie.

Głos alter ego brzmi intrygująco - czekają mnie dziś nowe niespodzianki?

Podekscytowany wstaję z krzesła, pragnąc zaznać jeszcze ulotnej przyjemności z moją dziewczyną. Kładę swoją kruchą, niewieścią dłoń na jej ramieniu, palcami zaczepiając o szyję i ucho. Ma taką delikatną, aksamitną skórę...Patrzę w jej błękitne oczy i pochylam głowę do pocałunku. Andżelika momentalnie uchyla się do tyłu.

- Nie teraz głuptasie! - jakaś ona jest śliczna, myślę sobie... - rozmażesz cały makijaż!

I jaka mądra! Z trudem więc opanowuję ogień, który płonie we mnie i zbieram się do wyjścia. Zakładam najwyższe szpilki i wychodzę z mieszkania. Cel - znaleźć pracę na Wawelu, chciałbym być znów doradcą króla...

Ledwo zamykam drzwi i pojawia się niespodziewany problem. Nowe, wysokie buty wyglądają świetnie, ale... nie da się w nich chodzić. Kiwam się na boki, potykam ze dwa razy na schodach, o mało nie spadając. Schodzę z najwyższym trudem, cały czas trzymając się poręczy. Wreszcie z duszą na ramieniu, ...

... udaje mi się dotrzeć z drugiego piętra na sam dół.

Daleko tak nie zajdę, potrzebuję pomocy, wzywam więc swoje alter ego. Podświadomie mogę korzystać z jej doświadczeń pod warunkiem, że mi na to pozwoli.

- Jak? Ten układ wydaje mi się podejrzany...

Nie mam wyboru, zgadzam się i od razu widzę poprawę. Mój umysł zaczyna współgrać z moim ciałem, w efekcie czego ruszam przed siebie w miasto...

Wygląda to coraz lepiej, robię postępy z każdym krokiem. Po chwili idę po linii prostej, stopy stawiam jedna przed drugą, kręcąc przy tym ponętnie pupą. Wprawdzie uwierają mnie nieco

, które kazała mi założyć Andżelika, ale jakoś to wytrzymuję. Muszę robić duże wrażenie, bo dostrzegam spojrzenia mężczyzn w swoją stronę.

Patrzą na mnie jak wygłodniałe psy skłonne w każdej chwili zaatakować. Nie dla was to mięso!

Alter ego rzuca pomysł, a ja go natychmiast odrzucam. Nie jestem przecież homoseksualistą...Interesują mnie tylko kobiety... A zwłaszcza jedna z nich...

Odpływam myślami ku mojej ponętnej Andżelice i momentalnie robi mi się duszno. Muszę się opanować, biorę więc głęboki oddech i kieruję myśli w inną stronę. Postanawiam zorientować się w bieżącej sytuacji politycznej. Muszę się koniecznie dowiedzieć, jak wyglądają obecne realia w Polsce i na Litwie.

Niestety alter ego tutaj mi nie pomoże, jej wiedza z zakresu historii i polityki jest zatrważająco niezadowalająca. Przejdę się więc na nasz słynny Krakowski Rynek i zasięgnę wiedzy od mieszkańców.

Samo miasto ...