Dziwka - część 28 - Jezioro - Opowiadania Erotyczne

Dziwka - część 28 - Jezioro

... przyjrzeć dziwnej klientce.

- Czy życzy sobie pani coś do picia?

Kobieta spojrzała na nią wzrokiem, w którym dominująco dźwięczała pogarda.

- Nie.

Powiało chłodem. Olga wróciła do kuchni z podkulonym ogonem. Pani Ewa wyglądała na równie zaskoczoną.

- Zapraszam ze mną do biura. Ty kochanie się zbieraj.

Założyłem płaszcz i z torbą przy nogach czekałem w korytarzu. Po kilku minutach wyszły z gabinetu.

- W napiwki nie wnikam.

- Rozumiem i dziękuję pani Ewo. Postaram się oddać w jednym kawałku.

Roześmiała się ze swojego żartu.

- Życzę udanego wyjazdu.

Z lustrowała mnie ponownie.

- Będzie udany.

Wróciłem z łazienki. Krzątała się po pokoju poprawiając i tak idealnie wyrównaną pościel. Na sobie miała jasne jeansy i czarny, eksponujący piersi golf.

- Długo ci zajęło.

- Ty nie idziesz pod prysznic?

- Byłam. Na dole jest druga łazienka. Zbieraj się. Pojedziemy na kolację. Zamówiłam nam stolik.

Moje pytające spojrzenie nie umknęło jej uwadze.

- Tak kotku. Zrobisz sobie makijaż czy mam pomóc?

- Idę ubrany ..?

- Chcesz gołym tyłkiem świecić?

- W sensie czy ..?

- Tak. W sensie czy tak. Jakbym chciała wyrwać się tu z facetem nie musiałabym płacić. Masz z tym jakiś problem?

Wygłaskany orgazmem nastrój pościelowej zabawy prysł jak mydlana bańka.

- Nie. Po prostu ..

- Zapytałam czy pomóc ci z makijażem.

- Poradzę sobie.

- W agencji malujesz się sama?

- Różnie.

- Dziś rano malowałaś się sama?

- Tak.

- To ...

... faktycznie poradzisz sobie. Pospiesz się.

Wróciłem do łazienki. Tafla szkła cierpliwie obserwowała przemianę. Na koniec uczesałem perukę i poprawiłem konturówką usta. Znów ja i nie ja zamknięty w lustrzanym odbiciu.

- Dobrze wyglądasz. Taksówka czeka.

Nie jechaliśmy daleko. Można było zejść do miasteczka, przeciąć rynek i tuż za rogiem, pod arkadami był lokal, który dla nas wybrała. Blade światło, purpura przesłaniających witrynę kotar, świece. Dwa stoliki obok starsza para kłóciła się o wakacyjne plany. Znudzony kelner poświęcał uwagę ukrytemu za kontuarem ekranowi telewizora od czasu do czasu omiatając salę spojrzeniem znudzonego spaniela.

Zamówiłem lekką sałatkę. Ona krewetki i butelkę wina. Po drugim kieliszku rozluźniła się. Opowiedziała o studiach, pierwszym wyjeździe do Londynu. Szczęściu, pechu, pomyłkach. Słuchałem starając się nie przerywać o ile nie zawieszała monologu oczekując na przytaknięcie lub komentarz. W historii pojawili się mężczyźni, gorsi i lepsi. Gdzieś w domyśle, trochę za słowami nieudane małżeństwo i już dorosłe dziecko. Wypadki się zdarzają, powiedziała, wpadki też.

- A jaka jest twoja historia?

Milczałem bawiąc się prawie już pustym kieliszkiem.

- No dobrze. Rozumiem, że przesadzam. Nie musisz odpowiadać.

- Dziękuję.

Odwróciła się w stronę kelnera kryjąc przede mną rozczarowanie.

- Poprosimy jeszcze wino.

W restauracji zrobił się ruch. Z siedmiu już tylko jeden stolik pozostał wolny. Rozmowy mieszały się płynąc na ...