Skład antyków. Marta i karzeł - Opowiadania Erotyczne

Skład antyków. Marta i karzeł

... spała w łożu z baldachimem.

– Naprawdę mogłabym? Nie... nie śmiem...

Karzeł łaknął widoku eleganckiej damulki rozkładającej się w jego najwytworniejszej sypialni.

– Nawet niech się pani nie pyta. Nie wypuszczę pani, dopóki nie zasmakuje pani luksusów markiza!

Marta powoli podeszła do mebla. "Zaraz rozłożę się tu przed nim zapraszająco..." – Ta myśl podniecała ją do granic wytrzymałości. Kuszenie karła sprawiało sporą frajdę. Przysiadła na skraju łoża, które momentalnie zaskrzypiało.

– Wręcz puszyście miękkie.

– Śmiało, dalej... – Głos gospodarza zdradzał drzemiące w nim żądze.

Kobieta ułożyła się na łożu, znów wywołując głośne skrzypienie.

– O Boże! Jak tu wygodnie! Tylko dlaczego to łóżko tak straszliwie trzeszczy?!

– Ha ha – zarechotał karzeł, łypiąc spode łba pod spódnicę Marty. – To jedna z perwersji markiza. Lubował się w podobnych odgłosach, kiedy, przepraszam, że tak się wyrażę, chędożył dziewki!

Kobieta zaczerwieniła się. Kiedy przesuwała się do brzegu łóżka, znowu dało się słyszeć głośne skrzypienie. Trzeszczy tak pode mną – myślała – jakbym była ową chędożoną dziewką... Oj... chyba to samo wyobraża sobie ten kurdupel... Miałabym na sobie wytworną suknię z końca osiemnastego wieku, taką bardzo szeroką na dole... Pod nią, oczywiście, kilka półkolistych halek, wykończonych falbankami, kokardkami... Markiz z pewnością zachwycałby się nimi, gdy już zadarłby je wysoko. Po długich zalotach byłby niechybnie wielce zniecierpliwiony i nie ...

... mógłby się doczekać, kiedy dobierze się do mojej piczki... Majestatycznie zakwaterowałby w niej swój arystokratyczny rynsztunek... A potem... chędożył! Zapewne arystokratki traktował w takich chwilach równie obcesowo jak dziewki...

– O czym pani myśli? Czyżby o grzesznym usposobieniu markiza de Bade? - Karzeł mróżył oczka filuternie.

"Ach! Wskoczyć tak by teraz na nią! Alaż bym miał amortyzację! Zarówno specyficzne łóżko, jak i ona! Jej wielkie balony! Ech! Czuć ją pod sobą! Dosiadać jej! Przecież ja bym z niej nie schodził całą! Zajeździłbym ją tutaj!"

- A pan, o czym myśli? - Nieśmiało odbiła piłeczkę. Odgadywała doskonale jego mysli - "Czyż nie o tym, jakbyś mnie brał na tym łożu?"

- Hmmm... Zapewne o tym samym co pani... - Znów uśmiechał się zawadiacko.

Marta udała speszoną. Chciała przedłużać moment, gdy leży w tych pieleszach, wyobrażać sobie, jak Karol, w generalskim mundurze, rzuca się na nią szczupakiem.

Odruchowo podsunęła do siebie jedną nogę, co spowodowało, że spódnica zjechała nieco w dół. Męska wrażliwość karła znów została podrażniona widokiem koronek wieńczących pończochy.

"Oj! Prowokujesz panno! Prowokujesz tymi nóżętami! Ale wiesz po co je masz! Żeby rozkładać! Szeroko! Dla mnie!"

- Ależ tu wygodnie! Mogłabym tak leżeć godzinami... - uśmiechała się zalotnie.

"O tym samym myślałem! Ależ się rozumiemy! Leżeć godzinami... Pode mną!"

- Ależ nic nie stoi na przeszkodzie! - Szarmancko proponował Karol, zniżając ton głosu i pochylając się ...