F jak Fujiko - Opowiadania Erotyczne

F jak Fujiko

... fazie. Ryzyko kary – małe. Zależy od tego, co ofiara zapamięta, czy Ola zasnęła, jak długo będzie bezczynnie czekać na powrót pijanej koleżanki. Wybór: zgwałcić natychmiast albo poczekać do rana. Wtedy można by się zapoznać, napić się kefiru, wyleczyć kaca i potem, na trzeźwo, być może, ewentualnie, jeśli dziewczyna nie musi być wierną narzeczonemu...

– Zaczynaj, Lubku! Zawsze możesz przestać, jak cię zacznie męczyć moralność. Ona nie będzie niczego pamiętać. Jest pijana! Zaczyna chrapać. – Ten w bokserkach znalazł odpowiedni argument.

–

[Silna jesteś.] – wybełkotała Azjatka, gdy położyłem ręce na jej karku, by przez moment pomasować i sprawdzić reakcję na dotyk.

–

[Tak] – odpowiedziałem bezczelnie.

Gdyby się zorientowała, że Ola mówi męskim głosem, gdyby na mnie spojrzała, powiedziała „nie”, „

” [ang. "nie"], albo „

” [jap. "nie"], zostawiłbym ją w spokoju. Nie zaprotestowała w żadnym języku. Mruknęła jedynie:

– Mm.

Za ścianą nadal cicho. Ruszyłem do boju. Obróciłem ofiarę na plecy, przełożyłem jej ręce nad głowę, i położyłem się na nią. Nim się zorientowała, że nie jestem Olą, zdążyłem już rozgościć się między jej nogami, penisem niczym taranem uderzałem w szczelinę, jeszcze schowaną pod majtkami. Władzę nad bobą oddałem instynktowi.

– Najpierw przygwoździć! Wbić gwóźdź! Unieruchomić gwoździem! Przybić! Zniewolić! – darł się kapral penis, motywując organizm.

–

[Kim jesteś? Gdzie jestem? O, nie!]

Przykryłem jej twarz poduszką. ...

... Trzymając mocno lewą ręką za oba nadgarstki, prawą złapałem za kolano.

Pociągnąłem do góry, ustawiając szparę centralnie na wprost tarana.

–

[Cicho!] – rozkazałem półszeptem.

Ścisnąłem ją za pośladek. Pociągnąłem za majtki.

–

[Przestań! Proszę!] – Poduszka szybko ześliznęła się z jej twarzy. I dobrze. Nie zamierzałem przecież jej udusić.

–

. [Nie.]– powiedziałem krótko, nie przestając napierać na zagłębienie w kroczu.

Niemniej prośbę spełniłem. Puściłem nadgarstki. Zszedłem z dziewczyny, kładąc się obok niej. Dyszeliśmy oboje ciężko, niemiarowo.

–

[Kim jesteś?]– spytała z ulgą.

–

[Lubek. Jak masz na imię?] – Lubek. Lubomir. Rodzicom niech będą dzięki za niepospolite imię.

– Fujiko. – Imię japońskie.

–

[Przelecę cię.] – oznajmiłem tonem rzeczowym, wyraźnie artykułując każdą głoskę.

–

[Co?!]

–

[Chcę cię mieć.]

Nie czekając na kolejny wyraz zdziwienia tudzież protestu, zatkałem jej usta. Złapałem za majtki i zacząłem ściągać. Odpowiedziała chaotycznym wymachiwaniem rękami i nogami. Odsłonić biodra było całkiem łatwo. Zsunąć gatki poniżej pośladków również nie przysporzyło większych trudności. Wiedziałem, że i przez kolana da się je przesadzić. Że to tylko kwestia czasu. Bałem się za to krzyków. Wołania o pomoc.

–

[Bądź cicho! O.K.?] – wypuściłem majtki z garści.

– Yy. – kiwnęła głową.

Walka wyczerpywała nas oboje, ale dziewczynę znacznie prędzej. Dyszała alkoholem.

–

[Teraz bądź cicho, proszę! Fujiko, ...