Karolina i Robert. 20 - Opowiadania Erotyczne

Karolina i Robert. 20

... Oczywiście..

Wyciągnęłam się w ogrodzie, jeszcze jest pięknie ciepło, dzieciaki prawie same się organizują, jedynie Oleńka ciągnie do mnie...

Zaczynam...

Akcja lata 50...60... reżim Franko, młoda córka z bogatego domu i zakazana miłość do księdza... coś na wzór Ptaków ciernistych krzewów...

Nie wiem czy chwyci... ?

Ale z każdą stroną opowieść szła w kierunku seksu, jej wyzwolenia... czyli tak jak u mnie, nabierania ochoty na życie, na nieskrępowane uczucie wolności w kraju pozbawionym prawdziwej wolności, nie tylko dla kobiet, ale w ogóle...

Już po chwili po księdzu był biskup, potem policjant... polityk... w między czasie młody malarz, ogrodnik, a nawet przyjaciel jej ojca...

Faceci pojawiali się i znikali...

Było kilka dobrych momentów... cipka domagała się podrapania... ale najważniejsze... to atmosfera, słowa, niedopowiedzenia....klimat i napięcie jej duszy, które uderza w czytelnika jak żar hiszpańskiego lata...

Dzwonię...

- Mariusz, jesteś geniuszem, kolejny raz...

- Dobre, nie gniewasz się ?

- Ona jest idealna... wspaniała, do zakochania... wiesz, że nie tylko kobiety będą ją uwielbiać, ale i ich mężowie...

- Jeszcze mogę dopracować.. ?

- Dokończę wieczorem i jutro zadzwonię...

Czytałam całe popołudnie, nawet jak Robert przyjechał... z małymi przerwami...

Nic nie mówił o pracy, to znaczy, ze nic się nie wydarzyło...

Wieczorkiem nawet nie było atmosfery na seks... bo jej życie zaczęło się psuć... czytałam i byłam coraz ...

... smutniejsza... Nigdy nie poznała żadnego kandydata na męża... i gdy przyszła starość została sama, ze zniszczonym życiem przez podłość ludzką... bo dla nich została tylko... zwykłą kurwą...

Dobrze, że ja mam Roberta, już spał, a ja jak gówniara przytuliłam się do niego... był moment, że nawet zbierało mi się na płacz, a jak ja tak skończę.. jako zwykła kurwa... ?

Przy nim czuję się taka bezpieczna... nie tylko obije gębę każdemu, ale i mnie obroni przed całym światem... ale na starość... kto wie... ?

Rano zadzwoniłam do Mariusza.

- Piękna powieść, ale smutna...

- Nie wszystko w życiu kończy się bajką...

- Będę dziś to redagować i idzie do druku...

- Zajebiście, czyli następna kasa ?

- Ojejku, nawet już tego nie kontroluję, nie wydaję żadnych pieniędzy... sprawdzę ile mamy, ale tak, wpłynie kasa, potrzebujesz ?

- Może kupię w końcu to mieszkanie dla babci...

- Kupuj, kupuj... aha... Robert wspomniał, że ta babka z Francji chce przyjechać, wiesz, ta od wydawnictwa...

- Siostra tego co mu dałaś... ?

- Oj, tam... widzisz, wszystkie drogi prowadzą do jednego... tak miało być...

- Karolinko, kocham cię, może jakieś bara, bara... ?

- Coś wymyślę... poznałam nową babkę, chcesz ją też poznać.. ?

- A fajna, ile ma lat ?

- Starsza ode mnie, ale pewnie będzie chciała poznać takiego artystę jak ty.... dogłębnie...

- Ty zawsze namówisz mnie na szaleństwo... załatw... pa.

Już jadę, już się grzeję... oczy wyobraźni już widzą, jak ona drży ...