Friendzone - Opowiadania Erotyczne

Friendzone

... strony!

Mocno złapał ją za ramie i pociągnął brutalnie w górę.

- Czemu nie poleciałaś z tym do Iwony, pewnie by cię wysłuchała? - Wykrzyknął jej w twarz. - Nie... ty musiałaś przylecieć do mnie. Nawet nie pomyślałaś o tym, że mogę być zajęty, co?!

Już otwierała usta żeby odpowiedzieć, jednak Sebastian nie pozwolił jej nawet zacząć.

- Cholera jasna, od pięciu lat znoszę każdą twoja rozterkę miłosną, każdego debila z jakim się zadasz! - mocniej zacisnął palce na przedramieniu dziewczyny. - Czy ja wyglądam na babę? - zawiesił na chwile głos. - Bo tak mnie traktujesz... Przyjaźń, przyjaźnią, ale to już jest za wiele! Ile razy ci mówiłem, że to nic nie wart sukinsyn? No ile?! - krzyczał wściekły prosto w twarz Marty. - Nie, ty musiałaś, prawda? Musiałaś postawić na swoim? Musiałaś udowodnić, że jest inaczej, że możesz go zmienić! Proszę tyle z tego masz!

Marta chlipała ocierając nos przedramieniem i coraz szerzej otwierając oczy ze zdumienia.

Drzwi od mieszkania uchyliły się, w progu stanęła drobna blondynka.

- Usłyszałam głosy i stwierdziłam, że może otwarte. - wesoło powiedziała otrzepując parasolkę.

Szybko zlustrowała sytuacje.

Sebastian stał wściekły kurczowo zaciskając ręcznik wokół bioder, na jego skórze jeszcze perliły się krople wody świadczące o tym, jak szybko musiał wyjść z łazienki, drugą ręką ściskał kurczowo ramię przemoczonej od stóp do głów Marty, cały kipiał ze złości, a zalana łzami jego najlepsza przyjaciółka, krzywiła usta w grymasie ...

... bólu. Zorientowała się, że są trakcie poważnej awantury. Cofnęła się za próg. Sebastian popatrzył na nią oszalałymi z gniewu oczami. Puścił ramie Marty, tak, że ta odbiła się od szafy starając się złapać równowagę.

- Seba, wiesz chyba to nie jest dobry moment, nie będę wam przeszkadzać... przełóżmy to. - powiedziała szybko łapiąc za klamkę drzwi od windy, otwierając je energicznie.

- Nie, Weronika czekaj! Marta właśnie miała wychodzić! - wykrzyknął za nią, a przyjaciółkę obdarzył karcącym spojrzeniem.

- Do jutra! - odpowiedziała, zawtórował trzask zamykanych drzwi i pomruk silnika windy.

Zatrzasnął drzwi od mieszkania, z jeszcze większą złością. Wrogo spojrzał na kulącą się Martę.

- To oczywiście też musiałaś spierdolić! - wrzasnął na nią. Miał już tego wszystkiego serdecznie dość.

- Chciałam tylko z tobą porozmawiać... - usprawiedliwiła się cicho. Jej ciało drżało z zimna i nerwów, a usta posiniały.

- Porozmawiać?! Mogłaś zadzwonić. Nawet nie wzięłaś pod uwagę, że mam zaplanowany wieczór, że może spotykam się z kimś? - wbijał w nią zimne jak lód niebieskie oczy. - Nie, oczywiście, że nie. Ja mam być na każde twoje cholerne skinienie!

- Sebastian...

- Co Sebastian? - wrzeszczał jak wariat. - Przecież przez, tą twoją cholerną sukienkę wszystko widać, widzę co na siebie założyłaś! - zaakcentował ostatnie słowa. - Liczyłaś na to, że dziś cię przeleci na miłe zakończenie wieczoru...

Marta stała osłupiała słuchając jego słów, które wyrzucał z siebie z ...