MW-W drodze Rozdzial 56 Stosunki międzynarodowe - Opowiadania Erotyczne

MW-W drodze Rozdzial 56 Stosunki międzynarodowe

... członka. I uśmiechają się szelmowsko.

- Zbliż się chłopcze!

Nauczony posłuszeństwa Jacques zbliża się do rozwalonych na łóżku dziewcząt na tyle blisko, że dochodzi do kolejnych zbliżeń. Wraz z kuzynami możemy się tylko przyglądać, jak francuski kutas przechodzi z rąk do rąk. Oraz z ust do ust. A także z cipki do cipki.

- Szczerze mówiąc – mówi Jo – wolę twojego. Jest większy.

Jacques się nie obraża, bo nie rozumie po polsku. Zresztą nie śmiał by się obrazić, jest całkowicie zdominowany przez swoje przyjaciółki. I – muszę przyznać – całkiem sprawny. Daje radę czterem dziewczynom. Nie każdy byłby w stanie ruchać cztery na raz - w tym dwie palcami i jedną językiem.

- Przydałby nam się ktoś taki w Warszawie – wzdycha Jo. – Posłuszny i z takim długim jęzorem.

- Po pierwsze: miło mi, że tak się ładnie z nami zintegrowałaś. Jesteś w zespole. Po drugie: mamy kogoś takiego, nawet dwóch ktosiów.

- No przecież! Jacek i Wacek! – cieszy się Febe. – Wystarczy trochę nad nimi popracować.

- Tak, jak ja nad tobą?

- Hahaha… tu mnie masz! Na początku byłam dla nich kimś w rodzaju Jacques’a – wyjaśnia Lenie. Ta jednak zaintrygowana jest Jackiem i Wackiem.

- Możliwe, że będziesz ich uczyć.

- Ja CHCĘ ich uczyć! Takich dwóch, jak on jeden – pokazuje palcem Jacques’a, który właśnie dogadza jej palcem.

- A to już zależy od dyrektora.

- Od jakiego znów dyrektora?

- No, dyrektora szkoły. Czy dostaniesz tę pracę i czy trafią do twojej klasy.

- Eee…

- ...

... Robotę masz, jak w banku – wtrącam. A dla wyjaśnienia – Jacek i Wacek, to uczniowie Joanny.

- O żesz…

- Owszem, możesz. Możesz im zorganizować zajęcia pozalekcyjne. Im i Zuzi.

- Jakiej znów Zuzi?

- No, ich koleżance z klasy. Nie wiedziałaś?

Tego już Lenie za wiele. A jeszcze ten palec Jacques’a w pochwie, który właśnie odnalazł punkt G.

- Nie mogę się doczekać rozpoczęcia roku szkolnego! – stwierdza z lubieżnym uśmieszkiem, gdy dochodzi do siebie po tym, jak dochodzi. A potem chce, by opowiedzieć jej więcej o Jacku i Wacku.

- Jak ich uwiodła?

- Jeśli masz na myśli Joannę, to nie jej zasługa. Można powiedzieć – przyszła na gotowe.

- Jam to, niechcący, uczyniła – wtrąca Febe.**

- Rzuciła się na dwóch niewinnych nastolatków spotkanych przypadkowo w lesie – wtrącam ja.

- Sądziłam, że to kolejna część powitalnej niespodzianki.

- A pokazali ci twoje majtki?

- No nie. Ale… W każdym razie przysporzyłam nam dwóch nowych członków.

- A dokładniej - dwa nowe członki.

- Możecie przestać mówić zagadkami?

No to wyjaśniam Lenie, jak to z Febe było.

- Już rozumiem. Zlitowałaś się i ich wpuściłaś do ogródka – konkluduje Lena gdy dochodzi, po tym jak kolejny raz dochodzi. Tym razem sama to sobie uczyniła, słuchając opowieści Febe.

- Skądże! Gdzieżbym śmiała. W obcym kraju, do obcych ludzi… Zresztą co innego miałam w głowie.

- To akurat była sprawka Kaśki. Zastała obu chłopców sterczących jak te cipy przed furtką. Z tego, co wydukali na jej ...