Zostaw uchylone (I) - Opowiadania Erotyczne

Zostaw uchylone (I)

... Tak... o po prostu. – Wzruszyła ramionami niczym istne niewiniątko.

Marco zaczął przyglądać się uważniej swojej marynarce, którą ciągle trzymała jego żona. Zauważył też karafkę, która znajdowała się na ziemi. Usiadł na łóżku i wyciągnął dłoń po swoją własność. Przez moment zawahała się czy mu ją oby na pewno oddać, ale w końcu, nie postąpiwszy kroku, wyciągnęła rękę z marynarką przed siebie. Nie spodziewała się tylko tak mocnego szarpnięcia i choć Marco chwycił za materiał a nie jej nadgarstek, to ona przez to o mały włos nie poleciała do przodu. Brunet wstał i założył odzienie wierzchnie na siebie, sięgnął też po spodnie, które spoczywały na krześle, zupełnie nie tam gdzie je porzucił. Ubrał się prowizorycznie, pozostawiając klatkę piersiową nagą i skierował swoje kroki do wyjścia z pokoju.

– Dokąd idziesz? – zapytała, szybko ruszając za nim.

Zatrzymał się i nie odwróciwszy, uniósł rękę nieco do góry, łącząc kciuk z palcem środkowym.

– Jeśli okaże się, że w środku nocy, będę musiał wyciągać szkło z twoich stóp, to mogę ci zagwarantować, że zamiast do kuchni po zmiotkę, udam się do stajni po szpicrutę – przemówił ostro, czym skutecznie zatrzymał ją w miejscu.

– Nie wiem o co ci chodzi – poskarżyła się. – Cały czas mi grozisz – dodała i dosyć teatralnie pociągnęła noskiem.

– Niesłusznie? – zapytał spokojnie, odwracając się w jej kierunku. – Niesłusznie!? – ryknął doniośle i postąpił dwa kroki w kierunku żony.

Cofnęła się, jakby była popychana jego ...

... gniewem, wymalowanym na twarzy tak mocno, jak jeszcze nigdy dotąd, a przynajmniej nie potrafiła sobie przypomnieć kiedy ostatni raz widziała go tak bardzo zdenerwowanego.

– Stój w miejscu – polecił tonem nieznoszącym sprzeciwu.

Zatrzymała się, on także stanął. Zmielił język w ustach, mlasnął niezadowolony, a potem nieco się rozpromienił.

– Nic się nie stało, każdemu się mogło zdarzyć, ale dobrze wiesz, że ja nigdy nie mogę usnąć wieczorami, a jak już się wybudzę, to potem do rana nie zasnę ponownie, dlatego tak nie lubię buszowania nocami – wyjaśnił, gestykulując przy tym prawą dłonią.

– To trzeba było nie szlajać się nocami tylko spać – odburknęła.

– Mój wywód miał być wstępem do tego, iż chciałbym, byś ty uprzyjemniła mi czas oczekiwania na świt, ale widzę nadal masz nieuzasadnione humorki.

– Muchomolki? – zapytał Pedro, wystawiając główkę między drzwiami a futryną i przypatrując się pokojowi rodziców, zupełnie tak, jakby widział go po raz pierwszy w życiu.

Chłopczyk ledwie minął próg, a ojciec już ruszył, by go pochwycić. Uczynił to jedną ręką, uniósł i postawił na łóżku.

– Stój tutaj, byś się nie pokaleczył – wyjaśnił.

– Nie polecył – usiłował powtórzyć. Po chwili zaczął wesoło podskakiwać na łóżku, najpierw delikatnie, jakby się bujał, a później coraz mocniej i coraz wyżej.

Amanda patrząc pod nogi wyminęła szkło i usiadła na łóżku. Zatrzymała swojego syna, chwytając go za ramiona i usiłowała sprowadzić do pozycji siedzącej, ciągle obserwując przy ...