Zostaw uchylone (I) - Opowiadania Erotyczne

Zostaw uchylone (I)

... samochód, kręcąc przy tym kierownicą we wszystkie strony i co jakiś czas trąbiąc. Udawał też silnik, czyniąc ustami

i nieco się przy tym opluwając. Uśmiechnęła się do tego uroczego obrazka i już miała podążyć do drzwi prowadzących na zewnątrz, gdy przyuważyła, że gabinet jej męża nie jest dokładnie zamknięty. Drzwi były lekko uchylone.

Walczyła z sobą samą, bo wychowana została tak, że wiedziała, iż nie należy grzebać w cudzych rzeczach, ale usprawiedliwiała się tym, że Marco, przecież był jej mężem, a w małżeństwie wszystko było wspólne, a więc tak właściwie, to on nie posiadał swoich rzeczy, bo wszystko to co miał, to były ich rzeczy, bez podziału na twoje i moje.

– To jest nasze – powiedziała szeptem do samej siebie i chwyciła w dłoń kwadratową klamkę. Pchnęła jedno skrzydło drzwi, a po wtargnięciu do pomieszczenia, spróbowała pozostawić dokładnie taką samą małą szczelinę, jaka była wcześniej, nim ona zaczęła ingerować w ich ułożenie.

Stanęła na środku ciemnozielonego dywanu, który zakończony był kremowym obszyciem. Był gładki, jednolity. Nigdy jej się nie podobał. Rozejrzała się, kręcąc dookoła. Starała się sobie przypomnieć kiedy była w tym miejscu po raz ostatni i jak wiele się w nim zmieniło.

– uświadomiła sobie i spojrzała na biurko, na którym niegdyś siedziała. To od niego postanowiła zacząć.

Otworzyła górną szufladę, ale nie znalazła tam nic oprócz rachunków, faktur i umów. Na poniższej półce znajdowała się maszyna do pisania, więc i te drzwiczki ...

... zamknęła chwilę po otworzeniu. Po drugiej stronie biurka były już tylko cygara, papierosy, spinki do mankietów, krawaty, jeden fular i dwa kieszonkowe zegarki. I te szuflady pozamykała, ale po chwili ponownie otworzyła tę z zegarkami. Sięgnęła po jeden z nich. Wydawał jej się znajomy, a jednocześnie za bardzo zniszczony, by mógł należeć do Marco. Jej mąż dbał o takie przedmioty, nie rzucał nimi, o nic nie obijał, a ten blaszany przedmiot miał wiele rys i wklęśnięć, poza tym był blaszany, a zegarki Marco były zazwyczaj srebrne, nie lubił złota.

Amanda przyglądała się uważnie zdobieniom, rzymskim cyfrom, które znajdowały się na przedzie, jak i po otwarciu. Dostrzegła rdze i jakieś litery, które pod nią widniały. Wyjęła wsuwkę z włosów i starała się zdrapać przeszkodę na jaką natrafiła. Nie udało jej się w pełni, ale i tak dała radę odczytać

.

Wypuściła zegarek z dłoni, jakby ten parzył jej ciało. Przerażona wciągnęła głębiej powietrze i zamiast podnieść przedmiot z podłogi, to ona sięgnęła po drugi z zegarków. Na tym nie znalazła żadnego napisu, ni inicjałów. Odłożyła go i nachyliła się po ten upuszczony. Wtedy przyuważyła komodę z zamkiem. Była zdziwiona, że jej mąż zamontował otwieranie na klucz tylko w jednej z szuflad, choć dziękowała w duchu za to, iż nie był na tyle rozsądny, by ten zamek zamontować w górnej szufladzie i zdecydował się na dolną. Wiedziała, że nie ma za wiele czasu, ale pomimo tego zdecydowała się na podjęcie działań. Postanowiła wyjąć wszystkie ...