Zostaw uchylone (I) - Opowiadania Erotyczne

Zostaw uchylone (I)

... był odwrócony do niej tyłem, to szybko zauważyła ślady na jego plecach, miejsca tak mocno zaczerwieniona, że aż zdawały się płonąć żywym ogniem, szczególnie te w okolicy nerek i żeber.

– Powinien to obejrzeć lekarz – stwierdziła, klękając na łóżku tuż za jego plecami. Miseczkę położyła na nocnym stoliku i wychyliła się, by umoczyć w nim myjkę. Przyłożyła delikatnie do prawej łopatki.

Brunet zacisnął zęby i świsnął powietrzem, które nagle przez nie wciągnął..

– Mówiłam, że powinien obejrzeć to lekarz – przypomniała, zjeżdżając szmatką niżej, aż do nerek.

– Przestań – wyszeptał słabo, ale z dużą dozą irytacji, której zupełnie nie krył.

– Możesz mieć pęknięte żebro, ono może przy nieodpowiednim ułożeniu przebić płuco, a wtedy możesz umrzeć – panikowała, a łzy pojawiły się w jej oczach, niczym nieproszeni goście w drzwiach. Tyle, że gości mogłaby wyprosić, a ze łzami nie miała siły walczyć, nie umiała ich powstrzymać.

– Gdybym miał pęknięte żebro... – Odwrócił twarz w jej stronę i pomimo bólu, jaki sprawiało mu samo uniesienie ręki, pochwycił za jej podbródek i delikatnie go potarł. – Czułbym – wyszeptał z delikatnym uśmiechem, do którego nawet nie musiał się przymuszać. Zazwyczaj, gdy na nią patrzył, to się uśmiechał, samoistnie, bez konkretnego powodu, po prostu wystarczyła sama ona, a kąciki jego ust same wędrowały ku górze.

– Nadal uważam, że powinien to obejrzeć lekarz – upierała się.

– Za moment to ciebie będzie musiał obejrzeć lekarz, bo ci ...

... przyłożę, jeśli nie przestaniesz gderać – posunął się do groźby, po czym spojrzał przed siebie. Nie mógł więc widzieć jak Amanda niechlujnie przewraca oczyma.

– Powiesz chociaż kto cię tak urządził? Napadli cię czy może miałeś starcie w jakieś karczmie, bo się ktoś krzywo spojrzał albo przynajmniej tak ci się zdawało?

– Za moment uznam, że ty się na mnie krzywo patrzysz i jak Boga kocham, spuszczę ci sromotne lanie – warknął, odwracając twarz w jej kierunku.

– Nie to nie. O nic się nawet spytać nie można. Jakiś nadwrażliwy jesteś.

– Amando – wycedził gniewnie.

– Tak?

– Idź spać – odpowiedział z udawanym uśmiechem radości, który był tak cyniczny, że aż ją wewnątrz zatrzęsło. – Dalej już sobie sam poradzę – dodał, odbierając od niej myjkę, po czym samodzielnie namoczył ją w wodzie i przyłożył do piekącego brzucha, którego mięśnie zdawały się mocno kurczyć i nie chcieć rozluźnić, pomimo że już od ponad godziny nie musiał ich zaciskać.

Amanda położyła się, odwracając tyłem do swojego ślubnego i powróciła wspomnieniami do dnia, gdy obudziła się w łóżku, w pokoju gościnnym. Głowa bolała ją tak mocno, jakby ważyła tonę, choć nie przypominała sobie, by zeszłego wieczoru wypiła choć lampeczkę szampana. Pamiętała natomiast, że spędziła w pokoju cały dzień i całą noc, a Marco jeszcze nawet nie raczył się z nią przywitać. Domyślała się, że pewnie jeszcze nie powrócił, ale i tak była na niego o to zła, a zakatarzony nos, załzawione oczy i niemiłosierny ból gardła, tylko ...