Niemoralna propozycja (VI) - Opowiadania Erotyczne

Niemoralna propozycja (VI)

... wyruchana…?”

Oczywiście milczę. Ale Baryłka nie daje mi spokoju.

- No, pokojóweczko. Odpowiedz grzecznie… Bo będzie klepane w tę słodką dupcię!

- Auuć! – krzyczę, i to z dwóch powodów. Tylko co poczułam klapsa, gdy zaraz potem znów naciera Blagier swoim taranem. Pcha się z całej siły, podczas gdy Benek z Baryłką trzymają mnie, jakby wydawało im się, że w ten sposób pomogą koledze.

Czuję jeszcze większy ból. I czuję, że powoli ten pal zaczyna wdzierać się we mnie. Jakbym poczuła już w sobie jego wielką żołądź.

- Aaaaa! Aaaaaa! – jęczę mimowolnie.

Tomasz trzyma mnie za biodra, niczym w stalowych kleszczach i ładuje się we na siłę.

- Zaraz… zaraz cię będę miał… zaraz ci go wsadzę! – sapie niemiłosiernie.

Jeszcze kilka pchnięć i czuję obce ciało wpychane we mnie niczym olbrzymie tłoczysko… Rozpycha mi ścianki pochwy bezlitośnie.

- Achhh! – wzdycham.

- Jedziesz, Tomek jedziesz! – dopingują go Benek z Baryłką – zapnij ją do oporu!

Moja norka stawia coraz słabszy opór.

- Auuuuaaa! – stękam.

Widzę spore ożywienie na twarzy kierownika Surowego. Jakby mocno kibicował kompanowi.

Wreszcie czuję, że ten potworny wał dotarł do dna mojej pochwy. “Zostałam w pełni zdobyta. Zdobyta przez tą nikczemną kreaturę… która teraz penetruje mnie dogłębnie. Faszeruje mnie swą okrutną piką...”

Tomasz nadal trzyma mnie, jak w imadle i nie porusza się. Tkwi jak najgłębiej we mnie, jakby nie chciał oddać pola… albo jakby chciał delektować się ...

... chwilą.

- Jest moja! – oznajmia wszem i wobec.

- Brawo! – zakrzyknął Antoni.

- Tomeczku! No, no! – raduje się Benek.

Zdopingowany Blagier zaczyna mnie posuwać. Ale bardzo powoli. Zwłaszcza wysuwa się, jakby z wielką ostrożnością, żeby nie wypaść z mojej cipki. Po czym pakuje się z powrotem.

- Aaaaa… aaaaa… – pojękuję cichutko.

Czuję dotkliwie pracujący we mnie tłok. Ogarnie mnie przerażenie.

“Rozepcha mnie. Rozepcha mi cipę...”

- Pracuj Tomeczku, pracuj! – Aktywizuje drania Benek.

- Daj do pieca pokojówce! Rozepchaj jej ciasnotkę! Ha, ha, ha! – Wspomaga Baryłka.

Pchnięcia Blagiera natychmiast stają się odważniejsze, mocniejsze. Pojękuję nieco głośniej. Mimo to słysze komentarz urzędniczyny.

- Cóś słabo stęka ta nasza pani profesor. A wiem, że jak chce, to potrafi być głośną…

Tomek chyba bierze sobie “na ambit” słowa kierownika, bo jego natarcia na moją piczkę stają się wręcz druzgocące.

- Aaaaa! Aaaaaa! – intonuję bardziej przeraźliwie.

- No, Tomeczku… daj jej popalić! – Ekscytuje się Baryłka.

Pchnięciom zaczynają towarzyszyć klapsy.

- Auuuaaa!

Wtem nagle rozlega się donośny dzwonek telefonu. Antoni, bez pozwolenia, zaczyna grzebać w mojej torebce.

- O! Mamusia dzwoni! – rechocze.

- Nie wie, kiedy córeczce ma przeszkadzać. – Baryłka wykrzywia usta.

- Ależ, dlaczego przeszkadza? – Ożywia się Blagier. – Dlaczegóż Marta nie miałaby odebrać telefonu od mamci? Niech porozmawia sobie z nią… Może zechce podzielić się swymi ...