New girl (II) - Opowiadania Erotyczne

New girl (II)

- Cześć Klaudia – właśnie odebrałam telefon. Dzwoniła Klaudia.

- Hej, mam nadzieje, że ci nie przeszkadzam. – siedziałam na fotelu z książką w ręku. Dostałam ją na pożegnanie od koleżanek. "Siren", "po polskiemu" syrena. Historia tragicznej miłości. Wiecznej rozłąki dwóch sióstr (dziewczyny wiedziały co lubię).

- Coś ty. Właśnie miałam do ciebie dzwonić. Może pójdziemy gdzieś razem? – wcale nie miałam do niej dzwonić. Pomyślałam, że nie powinna siedzieć w domu sama.

- Ja?! Z tobą?!

- Tak ty, ze mną – zaśmiałam się do słuchawki. – Może do centrum handlowego? Kupimy ci jakieś fajne ubrania.

- Nie potrzeba mi.

- Oj tam! Jeśli nie pójdziesz po dobroci to wezmę cię siłą! – zagrzmiałam niby groźnie do słuchawki. Klaudia mimowolnie zaśmiała się. Podałam jej adres.

- Dobra. Czekam na ciebie przed domem.

- Ok! – rozłączyłam się.

Poszłam do łazienki. Rozpuściłam włosy i wyprostowałam je. Makijażu nie chciało mi się robić. Wybiegłam na korytarz i ubrałam adidasy.

Przed furtką stała Klaudia. Patrzyła na mój dom szeroko otwartymi oczami.

- Jak ja ci zazdroszczę!

- Czego? – zapytałam ją poprawiając kołnierz skórzanej kurtki.

- Wszystkiego! Mieszkasz w takim pięknym domu. Musicie być bogaci – powiedziała wpatrując się w samochód stojący na podjeździe. Westchnęłam. Nie wiedziałam czy powiedzieć Klaudii o swojej sytuacji rodzinnej. Przecież ona mi ufała, pora bym ja zaufała jej.

- Co z tego, skoro moi rodzice mają mnie gdzieś. Ważniejsza dla nich ...

... jest praca niż ja. Wszystkim się chwalą jaką to mają wspaniałą córeczkę, a wcale mnie nie znają – spuściłam wzrok. Nie lubię o tym mówić.

- Czyli to jak się zachowujesz to rodzaj buntu? – zapytała.

- Tak... Nie... Nie wiem.

- Przykro mi. Jesteś wspaniała. Mądra, ładna, sprytna. Chciała bym być taka jak ty.

- No to idziemy na zakupy – złapałam ją za ramię i ruszyłyśmy w stroną galerii.

Nie szłyśmy długo. Centrum znajdowało się tuż za rogiem. Weszłyśmy do oszklonego budynku i wjechałyśmy ruchomymi schodami na górę. Namówiłam Klaudkę na wizytę w New Yorkerze. Kazałam jej przymierzyć kremowe rurki i luźną bluzkę z krzyżem gotyckim. Na początku wzbraniała się kiepskimi argumentami takimi jak: "za gruba na to jestem", "te kolory do mnie nie pasują". W końcu odniosłam sukces. Klaudia poszła przymierzyć wybrane przeze mnie ubrania. Weszła do przebieralni.

- Nie! Wyglądam okropnie! – powiedziała po chwili.

- Pokaż się, bo coś ci nie wierzę – powiedziałam z przekąsem.

Wglądała pięknie. Wyglądała jak nie ona.

- Miałam rację. Bierzemy! – powiedziałam satysfakcją. Klaudia spojrzała na metkę i westchnęła. – Ooo nie! Ja płacę.

- Nie po...

- Pozwolisz. Idź się przebierz.

- Dzięki, dzięki, dzięki!!! – myślałam, że zaraz zacznie całować mnie po rękach.

Po piętnastu minutach byłyśmy już w drodze do mojego domu.

- Znamy się jeden dzień, a ty kupujesz mi ciuchy – zaczęła rozmowę Klaudia.

- Bo cię lubię. Jesteś inna niż tamte krzywe lale ze szkoły.

- Bo ...