Mnich - Opowiadania Erotyczne

Mnich

... zamiarów - rzucam jej ubranie i pokazuję drzwi za sobą.

Kurewka znika w kilkanaście sekund.

- Do dwudziestej masz zabrać stąd wszystko co należy do ciebie, rozumiesz? Jeśli to tej godziny zostawisz tu cokolwiek swojego wyrzucę to przez okno! - moja wściekłość rośnie, myślałam, że przed chwilą osiągnęłam zenit, ale najwyraźniej mam większe możliwości- Aha, nie myśl sobie, że do transportu użyjesz mojego samochodu, nie obchodzi mnie to, że twój stoi w warsztacie. Trzeba było o tym pomyśleć zanim zacząłeś pieprzyć tu jakąś dziwkę! W mojej własnej sypialni! Ty skurwielu! - rzucam się na niego i zaczynam okładać po głowie. Zasłania się bezradnie przed ciosami. W końcu przestaję.

- Masz pięć minut. Jeśli po tym czasie nadal tu będziesz dzwonię na Grenadierów i zgłaszam włamanie- kończę wywód i wychodzę z sypialni.

Siadam na kanapie i bezmyślnie patrzę się w okno słysząc, jak krząta się w przedpokoju. Żeby nie być gołosłownym włączyłam stoper i czekam na upłynięcie trzystu sekund.

W czwartej minucie słyszę, jak staje dwa metry obok mnie. Ignoruję jego obecność patrząc w okno.

- Anka - zaczyna cichym głosem - chciałem...

- Wyjdź - przerywam mu nie odwracając wzroku - Nie zamierzam tego słuchać. Po prostu wyjdź i kiedy zabierzesz swoje manele nie pokazuj mi się już nigdy na oczy.

W przedpokoju rozlega się stukot butów, po chwili słyszę kliknięcie klamki.

Łzy puszczają, świat staje się zamglony i niewyraźny.

Znowu to samo, ile razy mam jeszcze to ...

... przerabiać?

No ile?

Po osiemnastej jest pozamiatane, godzinę wcześniej przyjechał z kolegą i zabrał wszystko to, co należało do niego. Razem z moją godnością i poczuciem własnej wartości.

Zostaję sama z litrową butelką wódki, stojącą na stole kuchennym i perspektywą wieczoru z demonami, którym nie mam siły stawić czoła. Upiję się i po prostu zasnę, żeby nie myśleć, nie cierpieć i odpłynąć w nicość.

Wypiję za nich wszystkich! Za tych wspaniałych, pełnych testosteronu, pieprzonej pewności siebie mężczyzn, którzy finalnie okazują się być skurwysynami, łamaczami serc i zdradliwymi bydlakami.

Godzinę później prawie jedna trzecia zawartości butelki jest już we mnie, ale adrenalina i czarne myśli wciąż nie pozwalają mi się upić. Potrzebuję kompana. Telefon w dłoń. Gorzej, że mam problem z wybraniem właściwego numeru.

- Cześć młoda. Dzwonisz, żeby zdać relację z bzykanka w przedpokoju czy mam się do was przyłączyć?

- Przyjedziesz? - postanawiam nie odpowiadać na żart Rafała, po pierwsze z racji mojego nastroju, a po drugie z powodu upojenia alkoholowego, które zaczyna mnie ogarniać.

- Stało się coś? - słysząc mój głos poważnieje w mgnieniu oka.

- Tak - zaczynam pochlipywać pod nosem - Przyjedź proszę.

- Jestem za piętnaście minut - rozłącza się.

Kwadrans upływa mi na uzupełnianiu i opróżnianiu zwartości kieliszka. Kiedy słyszę dzwonek jestem już pijana jak bela.

- O mój Boże - otwierając drzwi opieram się o nie i niemal wpadam na Rafała - Gdzie ...