Mnich - Opowiadania Erotyczne

Mnich

... małe randez vous do lasu, ale mam już towarzystwo i grzecznie odmówiłam - Anka klęka i ogląda moją twarz - Użył siły wobec mojego chłopaka, więc byłam zmuszona unieszkodliwić delikwenta - jej oczy uśmiechają się do mnie.

Chłopaka?

Nazwała mnie swoim chłopakiem?

Uczucie, jakiego nie doświadczyłem całe wieki rozlewa się po moim podbrzuszu. To nie podniecenie, a raczej nerwowe motyle lub ćmy obijające się w szaleńczym locie podczas próby wydostania się z zamknięcia na wolność.

Stan, który sygnalizuje mój organizm jest spowodowany zwiększoną produkcją dopaminy, fenyloetyloaminy i adrenaliny.

Euforia.

To chyba najlepsze słowo.

- Ma pan worek lodu? - pyta barmana - proszę o jeden zanim mój heros spuchnie na twarzy jak bania.

Podnoszę się i chwilę później przykładam lód do policzka czując, jak nabrzmiała i rozcięta skóra chłonie zimno całą swoją powierzchnią.

- Dobrze, muszę z nim uciekać do domu, zadzwońcie do mnie jutro - złożę zeznania.

- Wolelibyśmy, żebyś przyjechała - drugi z gliniarzy oponuje zaproponowanemu rozwiązaniu.

- Daj spokój, nie będę traciła czasu dla tej kupy mięcha, zbierzcie zeznania od świadków, a jutro zadzwońcie po moje. Cześć - bierze mnie za rękę i rusza w stronę postoju taksówek.

- Co to było? - pytam ją chwilę po tym jak samochód prowadzony przez wąsatego taksówkarza rusza w kierunku Ronda Wiatraczna.

Wzrusza ramionami.

- Mam czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu i trzeciego dana w taekwondo - jej chłodna dłoń ...

... głaszcze mój prawy policzek - Dziękuję ci mój rycerzu za to, że stanąłeś w mojej obronie. Bardzo mi to schlebia i poczułam się naprawdę miło, ale doskonale potrafię dać sobie radę sama - na ustach pojawia się nikły uśmieszek.

Dać sobie radę? Kilkanaście minut temu bez większego wysiłku znokautowała prawie dwumetrowego żołnierza gangu mokotowskiego.

Milczę przez dłuższą chwilę wpatrując się w jej twarz.

- Anno, jesteś niezwykle interesującą kobietą i coraz bardziej mnie zaskakujesz - pąsowieje, kiedy wypowiadam te słowa - Twój chłopak jest tobą zafascynowany - uśmiecham się do niej i biorę ją za rękę.

- O Boże, przepraszam cię za to - jest czerwona na twarzy jakby ktoś posmarował jej skórę burakami - Jestem skończoną idiotką i nie powinnam tego mówić.

- Nie masz mnie za co przepraszać - uśmiech nie schodzi z moich ust - Pod jednym warunkiem.

Unosi brwi w niemym pytaniu.

- Przyjmę przeprosiny, jeśli zostaniesz moją dziewczyną - Jezu, jak na randce w liceum, uświadamiam sobie.

- Czuję się jak na randce w liceum - wypowiada słowa, które przed chwilą pojawiły się w mojej głowie - A jak myślisz, co zrobię?

- Myślę, że zostaniesz.

- Jesteś bardzo pewny siebie, Abramow - odpowiada z przekąsem.

- Kto nie ryzykuje ten nie pije szampana - patrzę jej głęboko w oczy. To już ten moment?

Mogę ją pocałować?

Nachylam się nad nią widząc, jak zamyka oczy w oczekiwaniu na ciepło moich ust.

- Dwadzieścia trzy złote - taksówkarz trzema słowami demoluje ...