New girl (III) - Opowiadania Erotyczne

New girl (III)

... usłyszałam jak ktoś otwiera drzwi. Do domu weszła mama z zakupami w rękach. Postawiła je na stoliku w kuchni. Podniosłam się niechętnie ze skórzanego fotela. Podeszłam do stolika zaglądając do toreb.

- Pomóc w czymś? – zapytałam nie patrząc na nią.

- Usiądź proszę – powiedziała wpatrując się we mnie. – Musimy porozmawiać.

- Oo nie! – jęknęłam. Wiedziałam co to oznacza.

- Nie stękaj tylko powiedz co się z tobą dzieje. Zachowujesz się co najmniej dziwnie. – popatrzyła na mnie błękitnymi oczami. Nie nawiedziłam tego spojrzenia. – Kochanie martwię się o ciebie.

- Nie masz o co – powiedziałam z naciskiem. – Czuje się świetnie.

- A to co zrobiłaś dziś rano było normalne? – zapytała wyjmując mało z papierowej torby na zakupy.

- Jak najbardziej – warknęłam. Znowu to robi! Udaje dobrą matkę. To, że jest psychologiem nie oznacza, że mnie zna.

- Kori. My honey. – chwyt poniżej pasa. Zawsze mnie na to bierze. Jak nazwa mnie "my honey" przypomina mi się dzieciństwo. – Kocham cię i chcę wiedzieć co się z tobą dzieję. Chciała by też wiedzieć kim był ten chłopak, który wyszedł z naszego domu.

- Nie wiem o kogo ci chodzi – powiedziałam mało przekonująco.

- Nie kłam. – Nie wiedziałam co powiedzieć. Widziała Mateusza. Nie dobrze, zaraz będę musiała jej powiedzieć. Powiedzieć o tym co zrobiliśmy.

- Wróciłem! – Alan wkroczył do domu. Rzucił bluzę na wieszak i wszedł do kuchni. Mama nie zwróciła na niego większej uwagi. – Co jest?

- Właśnie nie wiem! – ...

... podniesiony ton głosu oznaczał, że się niecierpliwiła. – Nie chce mi powiedzieć, kim był ten chłopak, który wychodził z naszego domu.

- Aaa! – Alan zrobił rozbawioną minę. Co on kombinuje? – To mój kolega. Zapomniałem do niego zadzwonić, że nie będzie mnie w domu.

- To niby czemu Kori go nie kojarzy? – zadawała pytania jak detektyw, który przesłuchuje szefa gangu narkotykowego.

- Chodzi o takiego z czarnymi włosami i skórzaną kurtka? – mama kiwnęła potakująco głową. – Tak był i szukał Alana. Przepraszam, nie wiedziałam o kogo ci chodzi.

- Wy coś kombinujecie – wskazała na nas palcem. Patrzyła na nasz z pod przymrużonych powiek.

- Nie! – odpowiedzieliśmy jednocześnie.

- Za pół godzimy kolacja.

Weszliśmy oboje na górę. Chciałam iść do swojego pokoju, ale Alan wciągnął mnie do swojego pokoju. Rzucił mnie na łóżko i usiadł na obrotowym krześle. Patrzył na mnie rozbawionym wzrokiem.

Wpatrywał się w moje uda i piersi.

- Nie patrz się tak na mnie! Przecież jesteś moim bratam!

- Zastanawiam się jak czuł się tamten gościu, patrząc na swoje nagie ciało. – Alan zachowywał się dziwnie.

- CO?! – otworzyłam szerzej oczy.

- Nie udawaj! Myślisz, że nie wiem co robiliście? – wstał i usiadł na łóżku. Uśmiechał się szczerze. Lubiłam gdy się uśmiechał. Przypominał mi się czas gdy byliśmy jeszcze szczęśliwą, kochającą się rodzinę. Czas gdy mama nie była pracoholiczką, a tata poświęcał więcej czasu mi i Alanowi zamiast chodzić do pubu z kumplami.

- Nie powiesz ...