Kroniki Wampirów (II). Krwawy Plan - Opowiadania Erotyczne

Kroniki Wampirów (II). Krwawy Plan

... odpowiedziałem.

- To cudownie! – powiedział rozradowany.

- Wcale, że nie! – załkała Diana. – Ja nie chcę! Nie chcę już być wampirem! Chcę być normalnym człowiekiem. – łzy płynęły jej po policzkach. Denis podszedł do Diany i chciał ją przytulić. – Zostaw! Mam już dość! Już po raz kolejny, ktoś chce mnie zabić. Czemu ja?!

Wybiegła z domu. Mama starała się ją zatrzymać, ale Diana nie miała ochoty jej słychać.

- Wiem o co chodziło Nicolasowi i Quinowi. – powiedział Andy.

- O co chodzi? – tata podrapał się po głowie.

Opowiedziałem mu co się wydarzyło tego wieczoru. Z każdym słowem jego uśmiech znikał. Pod koniec mojego monologu kipiał ze złości.

- Czy ten spór nigdy się nie skończy? – skwitował. – Szkoda, że nie możemy po prostu zrezygnować z tronu.

-Dlaczego? – w drzwiach pojawił się Albin.

- Bo Simphsonowie wyrznęliby nas jak baranki. Wszystkie wampiry były by po ich stronie. – prychnął pogardliwie. – Andy, miałeś coś do powiedzenia.

- Chcą zmieszać krew dwóch rodów. – powiedział zimno.

- Nie rozumiem. – Denis podrapał się w potylicę.

Mama weszła do pokoju. W oczach miała łzy. Musiało stać się coś strasznego skoro mama płakała.

- Nie odważą się. – potrząsnęła głową.

- Obawiam się, że tak. Będą chcieli by Diana urodziła potomka jednego z Simphsonów. To rozwiązało by problem z walką o tron.

- CO?! – wrzasnąłem.

- Chyba żartujesz! – Denis zbladł ze złości. – Skąd to wiesz?

- Toliver opowiedział mi o rozmowie z Nicolasem. ...

... Powiedział: "Co byście robili gdyby wasza siostra stała się jednym z Simphsonów?".

- Po moim trupie! – wrzasnął tata uderzając ręką w mały stolik. Ten z trzaskiem rozłamał się na pół. – Nie pozwolę na to.

- Wątpię, by pytano cię o zdanie. – burknął Andy. – Wezmą ją siłą, albo zrobią coś, dzięki czemu sama się zgodzi. Twoje błogosławieństwo nie będzie im potrzebne.

Na chwilę zapadła cisza.

- Na co oni właściwie czekają? – mama zmarszczyła brwi. – Mieli tyle okazji!

- Pewnie czekają, aż Diana przejdzie przemianę genetyczną. – Andy zmrużył oczy. Mama zaniosła się płaczem. Pierwszy raz widziałem ją w takim stanie.

- Carmen, nie martw się. Nie pozwolę im jej skrzywdzić. – tata podszedł do niej i otoczył tą drobną osóbkę ramieniem.

- Wyrżnę każdego kto tknie moją córkę! – wrzasnęła i zaczęła płakać.

- Powinniśmy chyba jej poszukać. – powiedział Toliver.

- Tak. Nie powinna chodzić sama o tej porze.

Razem z Alenem wyszedłem na nocny spacer. Strażnicy, którzy pilnowali naszego terytorium patrzyli na nas z ukrycia. Większość z nich było wampirami, ale ojciec zdecydował, że paru ludzi też się przyda. Szliśmy powoli przedzierając się przez gęstwinę drzew, krzewów i paproci. Nad naszymi głowami nie widać było gwieździstego nieba, ani księżyca .

- Słyszałem o tej akcji pod "Burym Kotem". – Alan uśmiechnął się ukazując mi białe kły. Długie dredy spięte miał w wysoki koński ogon.

- I...?

- Głupio zrobiłeś.

- Niby czemu? – zapytałem zdziwiony. – Przecież ...