Moda polska (III) - Opowiadania Erotyczne

Moda polska (III)

... Życzę wszystkim ekscytującej nocy! Bawmy się!

Powoli przygasają światła, a w tle rozlega się przyciszona muzyka. Alicja i Konrad nie ruszają się ze swego miejsca.

- No cóż... - Ala opuszcza wzrok i wpatruje się w swoje ciasno splecione dłonie – To chyba już. Baw się dobrze...

- Ala, zaczekaj. Nie chcę żebyś...

- Przepraszam państwa najmocniej – Izabela dyskretnie podsuwa im jakieś papiery – Ale konieczne są państwa podpisy.

- Co to takiego? – pyta Konrad lekko zdenerwowany.

- Oświadczenie, że są tutaj państwo z własnej i nieprzymuszonej woli oraz są państwo świadomi faktu iż nie bierzemy odpowiedzialności ze ewentualne... następstwa tej nocy...

W chwili kiedy Konrad przegląda oświadczenie, Alicja podpisuje swoje i odchodzi bez słowa.

Konrad

Konrad podpisuje machinalnie i wodzi wzrokiem za żoną. Alicja zmierza w stronę wnęki za parawanem. Świadomość, że ona zamierza spędzić tę noc sama jest jak kopniak w brzuch. Dziwka. Tym sposobem przerzuca całą odpowiedzialność na niego, sama wyjdzie z tej rozgrywki czysta jak dziewiczy śnieg. On będzie tym, który zdradzi i z tą świadomością będzie musiał żyć. Bezwiednie zaciska pięści, nie wie co ma dalej robić.

- Jakiś problem? – pyta Izabela, odbierając jego podpisane oświadczenie.

- Skąd. Jestem po prostu trochę zagubiony – odpowiada Konrad.

- Wszyscy kiedyś byliśmy – dziewczyna śmieje się. Głos ma niski i zmysłowy.

Konrad patrzy na nią. Dziewczyna ma góra dwadzieścia pięć lat i jest ...

... oszałamiająco piękna, jak modelka. Zastanawia się, czy nie widział jej na jakimś plakacie, bo jej twarz wydaje mu się nagle znajoma.

- Pańska żona... – Izabela zerka do oświadczenia - ... Konradzie, jest trochę spięta, prawda?

- Obawiam się, że postanowiła zrezygnować.

Konrad odwraca wzrok, nie chce, by nieznajoma dostrzegła jego wściekłość i żal. Piękna asystentka, jakby znając jego myśli pochyla się w jego stronę i czule klepie go po ramieniu.

- Ależ proszę się tak nie martwić! – mówi wesoło – Żona jest w dobrych rękach, na pewno nie wyjdzie stąd niezadowolona!

- Co to znaczy? – pyta Konrad, patrząc na piękną dziewczynę podejrzliwie.

- To znaczy, że będzie dobrze, a ty powinieneś przestać się boczyć i zaszaleć trochę!

Izabela macha do przechodzącej niedaleko kelnerki, prosi o więcej szampana. Po chwili na stoliku obok stoi cała butelka zanurzona w wiaderku z lodem.

- Chyba, że masz ochotę na coś innego? Mamy tutaj prawie wszystko...

Konrad nie może oderwać wzroku od Izy. Ubrana jest w rodzaj damskiego garnituru, w którym wygląda niezwykle elegancko i zadziornie zarazem. Długie jasne włosy miękko okalają jej twarz, w niebieskich oczach błyskają filuterne ogniki. Wygląda, pachnie i mówi jak dama, ale coś w wyrazie jej twarzy każe sądzić, że w ciągu kilku chwil mogłaby przeobrazić się w ladacznicę.

- Czy ty...? – zaczyna Konrad, przełykając ślinę – Też bierzesz udział w... tym?

W odpowiedzi dziewczyna śmieje się odrzucając w tył głowę, błyskają diamentowe ...