Instrukcja obsługi Milenki, czyli 998 cegieł. - Opowiadania Erotyczne

Instrukcja obsługi Milenki, czyli 998 cegieł.

... do mnie.

- Marcinku – powiedziała po kilku minutach, kiedy oboje doszliśmy do siebie – wiesz, ja bardzo uważam i wiem kiedy, ale nie stosujemy żadnego zabezpieczenia. Bo i ty i ja nie lubimy tego... Ale co by było, gdybym.. no wiesz, mimo wszystko kiedyś miała brzuszek?

W pierwszej chwili nie zrozumiałem. Po chwili załapałem.

- Nic by nie było – powiedziałem szczerze – po prostu założylibyśmy rodzinę. Może wcześniej, niż myśleliśmy. Ale nic by się nie stało. To nasze przeznaczenie, wcześniej czy później.

- Lepiej później... tyle rzeczy przed nami. I w szermierce coś mam jeszcze do udowodnienia. I studia muszę skończyć. Ale chciałabym mieć kiedyś taką malutką dziewczynkę. Córeczkę. Twoją i moją.

Milczeliśmy. Taka wizja zaskoczyła mnie. Ale była... super!

- i wiesz, jak będzie miała na imię?

- No jak?

- Joanna. Asia. Będziemy kiedyś mieć małą Asię. Ty, ja i malutki kwiatuszek naszej miłości. Asia. I potem też ona będzie trenować floret. I chciałabym, żeby była podobna do Asi, Twojej siostry...

Łza popłynęła mi po policzku. Ona jest... fantastyczna. Przekochana. Nie pomyślałem, że mogę być ojcem malutkiej Asi... to cudowne...

- Nawet nie wiesz, jak bardzo Ciebie kocham, Milenko – wyszeptałem, pocałowałem ją w czoło i mocno się do niej przytuliłem. Kiedyś będąc przy Milence, myślałem o Joasi. Teraz pamiętam o Joasi, ale Milenka mi jej nie zastępuje. Nikogo nie zastępuje. Uświadomiłem sobie, że Milenka jest teraz moją jedyną rzeczywistością, moją ...

... miłością i akceptuję to. Asiulka też jest moją miłością, ale żyje w moich wspomnieniach. Tu i teraz mam jednak miłość mojego życia, Milenkę.

- Marcinku?

- Tak, kochanie?

- Nie wiem jak spytać... bo Ty... Ty tyle mówisz o swojej śmierci... i ta depresja... wizyty u psychologa... tak się o Ciebie boję... boję się każdego następnego dnia, czy coś się nie stanie... a bez Ciebie nie ma dla mnie nic... czy... czy... – umilkła.

Zapadła cisza. Nie wiedziałem, co powiedzieć. Myśli kłębiły mi się w głowie. Uświadomiłem sobie, że dziś niemal przez cały dzień nie myślałem o samobójstwie. Pierwszy raz. To był naprawdę wspaniały dzień. I nagle powiedziałem głośno to, co pomyślałem, aż sam się zdziwiłem:

- Dla Ciebie warto żyć.

Zobaczyłem, że oczy Milenki bardzo się błyszczą. Jakby miała płakać. Myśl o dalszym życiu, o tym, że jednak mogę być szczęśliwy, po raz pierwszy od śmierci Joasi zwyciężyła w mojej głowie.

- Tak! – powiedziałem pewnie – dla Ciebie chcę żyć!

***

Nie mogłem zasnąć. Półmrok pokoju, trzask palących się bierwion w kominku. Przymknąłem oczy. Różne myśli przebiegały mi przez głowę. Od dawna żyłem tylko z dnia na dzień. A dziś po raz pierwszy od lat zacząłem myśleć o swojej przyszłości. Nie tylko swojej. O wspólnej przyszłości z Milenką. I, co mnie bardzo dziwiło, czułem radość.

Milenka zasnęła. Naga i cudowna. Delikatny zapach rumianku i awokado. Wtulona we mnie. Cieplutka. Jej noga była między moimi. Jej włoski i cipka przylgnęły do mojego uda. ...