MW-Ibiza Rozdzial 49 Randka w ciemno - Opowiadania Erotyczne

MW-Ibiza Rozdzial 49 Randka w ciemno

... ładnie wyszłaś.

- To u mnie w pokoju. Ciekawe, gdzie...

- Zamiast szukać ukrytej kamery, będziesz mogła od czasu do czasu dawać mocne przedstawienie.

- Hihihi… Aż mu sperma uszami pójdzie!

Może i Pocahontas jest zła na ojca za to podglądanie, ale świadomość, jaki uzyskała wpływ na niego bardzo ją podnieca. A ponieważ Zygmunt i jego kolumna jeż się „zużyli”, ja ogarniam to podniecenie. Niespiesznie

*

- Antonio, pokoje na trzecim piętrze są puste?

- Nie. Są umeblowane. Bo, że aktualnie nikt w nich nie mieszka, to przecież wiesz.

- Wolałem się upewnić. Zajrzymy do paru?

Antonio tylko wzrusza ramionami.

- Tylko wezmę klucze

Trzecie piętro wygląda nawet podobnie, jak w hotelu Aldony, sprawdźmy „jej” pokój.

- Otworzysz sto sześć?

- Hmmm... meble nawet podobne, po ciemku nie do odróżnienia. Wystarczy poprzestawiać... Klamki mają blokady na kluczyk, doskonale, od środka nie otworzy.

- Co ty znów kombinujesz?

Widocznie myślałem na głos. Wzruszam ramionami.

- Coś mi chodzi po głowie, ale za wcześnie o tym mówić. Dałoby się zasłonić okno? Koniecznie z zewnątrz, jakaś czarna folia budowlana, płyta paździerzowa, czy coś. W środku musi być absolutna ciemność.

- Można przejść z sąsiedniego balkonu. Ale po co...

- Czekaj, myślę. Klimatyzacja działa?

- Oczywiście.

- Bo by się podusili.

- Kto?

- No, oni. Zajmiesz się tym zaciemnieniem? Robuś ci pomoże. I wszystkie żarówki trzeba powykręcać. A teraz pomóż mi z ...

... łóżkiem.

*

Spotkanie z panem Grzegorzem i jego córką nie do końca przebiega tak, jak to sobie zaplanowałem. Właściwie przebiega z gruntu inaczej.

- Zuzka?!

- Donek?!Donek? Nie wiedziałem, że ma taką ksywkę.

Przy czym Pocahontas jest autentycznie zaskoczona, natomiast Zuzia doskonale udaje.

- To wy się znacie? – Pan Grzegorz i ja wypowiadamy te słowa unisono.

- Trudno, żebyśmy się nie znały, chodząc do tej samej klasy!

Ojciec Pocahontas lekko przybladł. Wiem, co mu chodzi po głowie – jego córka zaraz się dowie, w jakim celu się spotykamy. Jednym słowem - koszmar. Nawet nie wstał, żeby się przywitać. Przysiadam na piasku koło niego.

- Mogą być najlepszymi koleżankami, ale może pan być pewien, że o pańskich niedawnych wyczynach, a zwłaszcza o tych planowanych, Zuzia słowa nie piśnie.

I nawet nie muszę ściszać głosu, radosna paplanina przekrzykujących się dziewcząt zagłusza wszystko.

- Ale czy na pewno?

- Jeśli jej nie przeszkadza, że wieść o jej seksualnych wyczynach rozejdzie się po całej szkole, to nie na pewno.

Pan Grzegorz i tak nie spuszczał wzroku ze skąpo odzianej Zuzi, ale teraz patrzy na nią z dodatkowym zainteresowaniem. Wprawdzie jej kostium zasłania nieco więcej, niż słynne sznureczki, ale tylko nieco więcej. Zuzia do wstydliwych nie należy, a jedynym powodem, dla którego nie pojawiła się tu ubrana głównie w sznureczki jest fakt, że przynależny sznureczkom skrawek materiału nie byłby w stanie ukryć bujnych blond loczków na cipce. A zgolić ich nie ...