Dziki wschód (II) – Śledztwo - Opowiadania Erotyczne

Dziki wschód (II) – Śledztwo

... dopiero kilka dni, ale o to, że pierwszy raz w życiu, nie mam pojęcia, jak do tego podejść.

– Tak?

– To nie na moją głowę.

– Po kolei pani Aniu – komendant stał w drzwiach. Uniosła wzrok w stronę postawnego policjanta. Poznała go wczoraj. Pan Arkadiusz wyglądał na dobrotliwego człowieka i wydawał się być przyjemny w obyciu.

– Łatwo powiedzieć.

– Po co się pani głowi, co będzie za tydzień. Jutro pani pojedzie, posłucha ludzi i poszuka. Kto wie, co czas przyniesie – rzucił.

– Mam nadzieję, bo na razie ta sprawa to…

– Wariactwo?

– Tak – przyznała.

– Pani stres nikomu życia nie wróci. Znajdzie go pani.

– Albo ją.

– Słucham?

– Nie wiemy jeszcze, czy to była kobieta, czy mężczyzna.

– No tak – skinął pojednawczo – proszę zostawić ten raport na jutro i tak siedzi pani po czasie.

Słowa komendanta trochę ją uspokoiły, chociaż wciąż miała co do tej całej sprawy złe przeczucie. Wysiadła z auta i po chwili wydobyła torbę z rzeczami i szmacianą siatkę obciążoną zapasami i przyjemnym ciężarem butelki wina. Nie powinna pić, ale w końcu była po służbie. Potrzebowała choć trochę się zrelaksować, zwłaszcza po długim, bezowocnym dniu spędzonym na gonieniu własnego cienia.

– Powinieneś bardziej go pilnować. Spójrz, jak on wygląda – usłyszała stanowczy, kobiecy głos dochodzący zza wysokich tuj.

– Przepraszam, pani Elizo. To się nie powtórzy. Obiecuję – wyjrzała zza krzewów i dostrzegła właścicielkę siedzącą w siodle kasztanowego konia. Ściskała w ...

... dłoniach szpicrutę. Przez chwilę uniosła przedmiot w górę, po czym zaczęła wymachiwać nim koło głowy szczupłego chłopaka stojącego obok.

– Lepiej go pilnuj następnym razem – rzuciła oschle i szpicruta przemknęła koło ucha chłopaka – Albo będę musiała wyciągnąć konsekwencję. – Chłopak zbladł i zdawał się zapaść w sobie, byle tylko uniknąć kolejnego użycia szpicruty przez swoją szefową.

– Rozumiem… proszę pani – odpowiedział, schylając głowę.

Głośny silnik samochodu przerwał wymianę zdań.

– Lepiej byś zrozumiał – powiedziała spokojniej. – Odprowadź konia do stajni i wyszczotkuj go lepiej tym razem. Przyjdź do mnie potem.

Chłopak ukłonił się i chwycił mocniej wodzę, widząc zsiadającą szefową. Ta zaś zwinnie zeskoczyła z siodła i wylądowała lekko na ziemi. Pod jej wysokimi butami do jazdy wzbiły się obłoczki pyłu. Pracownik przejął wodze i odprowadził konia do niskiego budynku, gdzie mieściła się stajnia. Anna obserwowała, jak kobieta podchodzi do czarnej Skody na gdańskich numerach. W końcu, wiedząc, że i tak musi ze swojej kryjówki dotrzeć do pokoju, Anna wyszła zza tuj i skierowała się wprost przed siebie. Dalej była ciekawa, kim jest nowy gość.

– O pani Aniu, witamy. – usłyszała od właścicielki, gdy tylko zbliżyła się do rozmawiających. Najwyraźniej toczyli przed chwilą dość żywiołową rozmowę, teraz jednak umilkli obserwując niską policjantkę.

– Artur – mężczyzna w szarym garniturze wyciągnął pewnie dłoń. Uścisnął mocno rękę Anny, obdarzając ją przy tym ...