Dług (I) - Opowiadania Erotyczne

Dług (I)

... wybił dwudziestą drugą, z coraz mocniej bijącym sercem udała się do klubu o egzotycznej nazwie. Szczerze mówiąc, to nienawidziła takich miejsc. Krzykliwy szyld, błyskający światłem neonu oraz tłok przy wejściu, którego pilnowało dwóch osiłków, już na samym początku nastawił ją negatywnie. A dalej było niewiele lepiej. Kręcone schody, prowadzące na dół, gdzie dudniła muzyka oraz snuły się opary dymu.

Wiktoria kichnęła i rozejrzała się dookoła. Gdzież u licha miała szukać tych facetów? Zaraz… Najlepiej gdy spyta się przy barze. W niektórych książkach, tak właśnie robił główny bohater lub bohaterka. Trzymając kurczowo torebkę z pieniędzmi, przecisnęła się przez gęstniejący tłum ludzi i dotarła do wysokiej lady.

– Co podać? – barman szeroko się do niej uśmiechnął.

- W zasadzie to szukam dwóch braci. Jeden ma chyba na imię Artur, a drugi… – zamyśliła się.

– Mateusz? – podpowiedział usłużnie chłopak. – Choć dodam, że lepiej byłoby ich unikać.

– Nie mam wyjścia. Muszę zwrócić dług zaciągnięty przez mojego brata.

Nie widziała powodu, by to ukrywać. Skinął głową i pochylił się w jej kierunku. Potem wskazał na prawo, gdzie widać było pogrążony w mroku wąski korytarz.

– Cały czas prosto. Powiedz ochronie, o co chodzi, to cię wpuszczą.

Podziękowała, z obawą spoglądając we wskazanym kierunku.

Nie wyglądało to zachęcająco. Musiała podążyć w nieznane. W duchu pomstowała na lekkomyślność brata i własną ślepotę. Przecież z tym problemem zmagał się już od dawna. ...

... Jak mogła niczego nie zauważyć?

Na końcu były jedynie solidnie wyglądające drzwi. A przed nim siedziało dwóch osiłków, tocząc rozmowę pełną wyrazów na k i na h. Wiktoria skrzywiła się z odrazą i przybrała pełną wyższości minę. Obaj niczym automaty obrócili w jej kierunku głowy, zamilkli i zmierzyli ją bacznym spojrzeniami.

– Ja do pana Artura i Mateusza – oświadczyła chłodno dziewczyna, odrzucając gruby warkocz na plecy. – W interesach – dodała po krótkim namyśle. Skoro i tak tytułowała tych bandytów, to równie dobrze może określić tenpożal się boże kredyt jako interes.

– Hę? – zdziwił się jeden z dryblasów. – Do pana Artura i Mateusza?

– Tak.

– Pana? Ha, ha, ha! – zaczął się głośno rechotać. – Z choinki się urwałaś lala?

Drugi gapił się na nią bez słowa, z rozdziawioną gębą i wytrzeszczonymi oczami.

Cóż. Ci dwaj potwierdzali teorię o brakującym ogniwie w ewolucji człowieka, pomyślała ponuro Wiktoria. Byli tak napompowani, że materiał opinający ich ciała koszulek trzeszczał w szwach przy każdym ruchu, a czegoś takiego jak szyja chyba nigdy nie posiadali.

– Żadna lala, nie pozwalaj sobie – odparła. – Powiedz, że chcę oddać dług brata.

Ten, który się śmiał, uchylił drzwi i wsadził do środka głowę.

– Szefie! Jakieś dziewczę w sprawie zwrotu kasy! Ma wejść? – Po czym odwrócił się i szerokim gestem zaprosił Wiki do środka. – Dalej mała – dodał drwiąco.

Zadarła dumnie podbródek i wmaszerowała do środka. Za nic nie da po sobie poznać, jak bardzo się ...