Sanatorium. Marta u chrześniaka cz. 21 - Opowiadania Erotyczne

Sanatorium. Marta u chrześniaka cz. 21

... klapsa!

Dźwięki klapsów, choć przytłumione, dało się łatwo rozpoznać.

Byłam cała czerwona, gdy Harry bez słowa przewijał materiał.

- Jaka ta łasiczka wygolona! Ewidentnie zadbana przez swoją panią. Wypielęgnowana! A czy aby często karmiona? Zajrzyjmy jej do pyszczka.

O! Chyba tu wilgotno! Czyżby łasiczce leciała ślinka na karmienie? No to trzeba ją nakarmić!

- Nie... nie... niech pan tego nie robi...

Maksymilian odchodził od zmysłów.

- Chrzestna! Nie! Powiedz, że dyrektor nie zrobił ci tego!

- No właśnie - podchwycił Harry - niech pani Marta nam opowie, co jej zrobił dyrektor!

Kanalie zauważyli, jak bardzo przeżywam ból chrześniaka. Postanowili to wykorzystać.

- Albo nasza damulka grzecznie zacznie nam tu szczebiotać swą historyjkę, albo poprosi ją o to jej ciamajdowaty chrześniak.

W tym momencie, ku mej rozpaczy, dwóch osiłków wykręciło ręce Maksia, prawdopodobnie bardzo boleśnie, gdyż ten zaczął piszczeć w niebogłosy.

- Jak możecie! Zostawcie go natychmiast! - Krzyknęłam zatroskana.

- Ależ oczywiście, droga paniusiu! Natychmiast! Więc czekamy... Możemy nawet puścić podkład!

W tym momencie z dyktafonu rozległy się moje głośnie westchnięcia:

- Achhhh... achhhh!

Nie byłam w stanie wydać z siebie głosu. Za to biedny Maksymilian - i owszem.

- Widzisz belferko! Twój gamoń kwiczy jak zarzynany prosiak!

- Przestańcie! Dobrze... zgadzam się... - Wiedziałam, że tylko takie zapewnienie przerwie cierpienia Maksia.

Ponownie ...

... zapewnili mi podkład, z głośniczka dobiegały moje jęki:

- Aaaaa... aaaa... aaaaaaa!

Towarzyszyły im klaśnięcia.

- Damulko... marzyłem o tej chwili, od kiedy weszłaś do mojego gabinetu. O naszpikowaniu twojej łasiczki! Nie myślałem, że mi pójdzie jak po mydle!

- Twoja kolej damulko! - Harry patrzył złowrogo. - Albo... - Wskazał palcem na nieszczęsnego Maksa.

Chciałam czym prędzej uprzedzić tortury na biedaku.

- Dobrze. Więc... dyrektor... - pociłam się - wziął mnie...

- Ale, widzi pani, maminsynek, czy jak mu tam - Maksimilianek, prosi swą chrzestną o szczegółową opowieść i od początku, prawda?

Maks beczał. Bał się panicznie bólu, więc wołał:

- Chrzestna! Powiedz im! Powiedz im wszystko!

Moje serce pękało.

- Jesteście drańmi. Ale wygraliście... - Czułam, że mimo upokorzenia, ta sytuacja zaczyna mnie podniecać. Mam oto opowiedzieć im i mojemu chrześniakowi, jak wczoraj puściłam się z dyrektorem... - Wygraliście... Więc niech będzie od początku... Wasz szanowny pan dyrektor wtargnął do mojego pokoju bez zapowiedzenia... bez pukania. Zanim się spostrzegłam, już... byl obok mnie, pod kołdrą.

- Brawo pani profesor! Oto nam chodziło! - Radował się Harry. - Prosimy ze szczegółami!

- Cóż... więc... - Zerknęłam w stronę Maksia - słuchał z otwartymi ustami, wciąż uwięziony w niebezpiecznym uchwycie, nie mogłam go znów narazić... - Więc... wasz pan dyrektor bezpardonowo zaczął mnie dotykać...

- Konkrety! - Syknął podniecony piegus. - Cycki?

- Tak... ...