Sanatorium. Marta u chrześniaka cz. 21 - Opowiadania Erotyczne

Sanatorium. Marta u chrześniaka cz. 21

... powiedzieć...

Jedynie, boleściwym tonem wypowiedziałam:

- Nie bój się Maksiu... wszystko będzie dobrze...

Chłopcy zaśmiali się.

- Będzie bardzo dobrze!

Czułam się tak nieswojo.

Boże! - Myślałam w duchu. - Czy to znaczy, że będę musiała się rozebrać na oczach chrześniaka!

Przeszły mnie dreszcze.

Przecież nie tylko rozebrać... - myślałam - głupia cipo, przecież Maks będzie patrzył, jak będę im ulegać! Jak będę im dawać!

- Zapraszamy do części wizytowej. - Ironicznie witał mnie Harry.

Czułam się, jakby odjęło mi władzę w nogach. Zatrzymałam się. Jednak chłopcy nie chcieli czekać, aż się przemogę, wzięli mnie pod ręce i we dwóch prowadzili, jak pannę młodą przed ołtarz. Adrenalina wisiała w powietrzu.

Podekscytowani młodzieńcy najwyraźniej nie mieli pomysłu, jak zacząć. Zaświtała mi wówczas myśl, że może jednak mi odpuszczą... że może tylko chcą nastraszyć.

Natomiast najbardziej wystraszony w tym gronie, był zdecydowanie Maksymilian. Wybałuszał oczy, głośno przełykał ślinę.

- No to od czego zaczniemy? - Harry wyglądał na najbardziej pewnego siebie. - Może od tego, że nasza damulka, o której dowiedzieliśmy się od naszego patafianka Maksymilianka, że jest nauczycielką historii, opowie nam jakąś historię?

Zadrżałam. Jednak planują się nade mną pastwić...

- A jaką historyjkę nam pani profesor opowie? Tak! Zgadliście! O nocnej wizycie pana dyrektora u naszej belferki.

A to dranie! Cóż oni sobie wyobrażają.

Maks wpatrywał się we ...

... mnie dopytująco.

Zapewne mój wzrok zaszczutej sarenki tłumaczył łobuzom, w jakim jestem stanie. Nie wątpię, że ich to kręciło.

Oczywiście nic nie mówiłam, więc z pomocą przyszedł mi Harry.

- No opowiedz pani historyczko, jak przyjęłaś naszego dyra?

- Przestańcie... - protestowałam.

- No jakby tu zmobilizować naszą panią profesor? Może, jak to uczą na historii, materiałem źródłowym? - Zaśmiał się, włączając dyktafon.

- Nie śpisz ślicznotko? - Z głośniczka dobiegał dość wyraźny głos.

- Co pan tu robi?

- Ciii... słodziutka. Ale mi się spodobałaś!

- Nie... proszę...

- Ależ ty jesteś zgrabiutka! Jak laleczka!

Widziałam przerażoną minę Maksymiliana.

- Chrzestna! To twój głos! Ten drań nie zrobił ci krzywdy???

Nie wiedziałam co powiedzieć, ale dyktafon pracował...

- Jak cudownie się bronisz dziewuszko! Jak ja to lubię! Przełamywać opór takich cnotliwych acz powabnych dzierlatek! ... Ależ jędrne, boskie ciałko! Stworzone specjalnie, żeby je porządnie pomacać...

Czułam sie upokorzona.

- Proszę, przestańcie! - błagałam płaczliwym głosem.

- Bardzo proszę! - Życzliwie zgodził się Harry. - Wystarczy pani profesor, że sama opowiesz...

No i co ja miałam robić? Zrelacjonowć hultajom, to jak zmacał mi cycki?! Albo jak wepchnął rękę między moje uda?!

Milczałam. Wobec tego Harry znów wcisnął guzik.

- Anielska pupcia! Duża i kształtna jak marzenie! Sama się prosi, żeby ją wyściskać!

- Auuaaa!

- Pyszny kuperek! Jędrniutki! Aż woła o ...