Ludzie nocy - Opowiadania Erotyczne

Ludzie nocy

... Wyglądam na twojego rówieśnika ale mam już swoje lata.

- Ile masz lat?

- Dziewięćdziesiąt siedem. Jako wampir plus dwadzieścia pięć lat człowieczeństwa.

- Jak do ciebie trafiłam?

- Kate mi cię... Dostarczyła.

- Chcę się z nią spotkać.

- Mówiłem ci, jest zajęta. Pij. – Napiłam się.

- Kiedy będzie mieć czas?

- Wypij do końca. – Westchnęłam i dopiłam substancję z jeszcze ciepłego kubka.

- Mogę do niej iść?

- Jest dzień. Nie możesz, jest zajęta.

- Co z moją matką? Tą prawdziwą?

- Umarła po twoich narodzinach, były jakieś komplikacje.

- Jak długo żyjemy?

- Po dwieście, do czterystu lat. Odporni na wirusy i bakterie, HIV, AIDS i inne świństwa. Umieramy od słońca, wykrwawiamy się, lub gdy odetną nam głowę.

- A... Przez co ta wojna? – Westchnął ciężko.

- Mój pradziadek spłodził dwóch synów: mojego dziadka i nie mojego dziadka. Byli braćmi, ale zostali rozdzieleni. Oboje wychowywani w różnych warunkach mieli zupełnie różne poglądy na świat. Kiedyś jako już dorośli mężczyźni spotkali się ponownie, jednak doszło do kłótni. I to podzieliło wampirów na dwie kolonie, naszą i ich. Tak, wiem, krewny walczy przeciw krewnemu.

- Czyli jestem spokrewniona z Kate?

- Nie. Ona jest jakby obca dla nich, przyłączyła się po prostu. Złożyła przysięgę i zamieszkała z klanem. Jest od wampira- cywila.

- Czekaj... jakich „nich”?

- Dla nas, Shiru, oni są wrogami. Ona też.

Świat mi się zawalił. O ile dobrze zrozumiałam, pochodziłam od ojca, który ...

... walczy ze swoimi krewnymi bo dzielą ich poglądy a Kate należy do nich, czyli jest... moim wrogiem. Nie, to niemożliwe.

Nie wiedziałam, co o tym myśleć, wszystko stało się takie zawiłe. Ojciec wziął ode mnie kubek i odstawił go na stolik.

- Zdrzemnij się jeszcze. Teraz potrzebujesz dużo odpoczynku.

Położyłam się bez słowa, chciałam to wszystko sobie ułożyć w głowie, ale kurna, nie dało się. Odłożyłam to na później, i patrząc, jak mój Ojciec kładzie się na drugim łóżku, odpłynęłam ponownie z tego świata.

Obudziło mnie dopiero ciche pukanie do drzwi. Ciche, a jednak. Nasłuchiwałam. Ktoś wszedł szepnął:

- Już po zachodzie, szefie.

Ta wiadomość bardzo mi się spodobała. To oznaczało, że będę mogła pójść do Kate, gdziekolwiek ona jest.

- W porządku, dzięki. – Mruknął mój Ojciec. Drzwi się zatrzasnęły, po chwili zaskrzypiały sprężyny łóżka. Wstał, przeszedł parę kroków i wyszedł. Ja postanowiłam, że zrobię to samo.

Usiadłam na brzegu leżanki i poczułam jakąś moc w ciele, która sprawiała wrażenie, że mogę unieść się czy nawet zatrzymać pędzący pociąg. Wstałam, zachwiałam się i postawiłam pierwszy krok. W sumie nie było tak źle. Drugi i kolejne już szły coraz sprawniej. Wyszłam z piwnicy schodami na górę domu, nie miała żadnych rolet ani innych ochron przeciwsłonecznych. Wyszłam na zewnątrz, nigdzie nie widziałam Ojca. Dokąd mam iść? Gdzie jest jej klan? W lewo czy w prawo?

Pomyślałam, że skoro mój Ojciec jest tu szefem, może ma gdzieś pochowane jakieś plany ...