Ariel (IV) - Opowiadania Erotyczne

Ariel (IV)

... płaszcz i wieszając go w szafie. Weszła do pokoju, przywitała się z bratem. Zerknęła na przyglądające się jej elfki. Córka Samuela nie była wysoka, miała bladą cerę, ciemny makijaż dookoła oczu i ciemną szminkę na ustach, długie, gęste włosy przysłaniające jedno oko, czarną bluzkę w poziome paski, czarną spódniczkę z falbanami, czarno- różowe długie do kolan skarpety i czarne, ciężkie buty.

- Zaraz zejdę. - Zawołał mężczyzna. Po głosie można było poznać, że właśnie go obudzono.

Samuel wstał, obudził młodszą córkę i razem zeszli na dół.

- Co to za jedne? - Zapytała dziewczyna ściskając się z ojcem.

- To Ariel, Morgana i Paulina – Odpowiedział mężczyzna zaspany. - Wszystko wyjaśnię ci przy kawie dobrze?

- Jasne. Mi też zrób. Jestem padnięta.

- I jak, zdałaś testy? - Zagadnął Samuel wstawiając wodę w czajniku.

- Tja, nie było problemu. Pomyliłam jedną rzecz, tak to reszta dobrze. 98 procent.

- Super, jestem z ciebie dumny.

- Dzięki.

- A jak tam ci się układa z Robertem?

- Nijak. Rzucił mnie dla jakiejś blond dziuni.

- To przykre...

- Przykro to mu będzie jak dowie się ilu już sukę miało.

- Wyrażaj się!

- A jak mam powiedzieć, jak się puszcza z pierwszym lepszym co tylko ma kasę?

- Przy rodzeństwie się chociaż powstrzymuj.

- Agh... dobra, nie chcę kłótni. Jak było na przyjęciu?

- Ja bawiłem się wyśmienicie. Ale nie wiem co się działo u burmistrza.

- Miałeś nie pić.

- Nie piłem. Nie martw się. Już do tego nie wrócę. ...

... Przez cały wieczór zamówiłem jednego drinka na basenie i nawet go nie dopiłem.

- Jasne... czekaj! Co ty robiłeś na basenie? Przecież to na drugim końcu miasta.

- Pokazywałem Arieli okolicę.

- Uuu, rozumiem. - Uśmiechnęła się

- Tylko bez zboczonych myśli młoda damo. Już ja znam ten twój uśmieszek.

- Oj, daj se spokój, z twoim wyglądem do niczego nie mogło dojść. - Zauważyła dziewczyna szczerząc się jeszcze szerzej.

- Wiesz, ja nie muszę się malować żeby zwrócić na siebie uwagę. - odgryzł się mężczyzna również się uśmiechając.

- Dobra, niech będzie, że wygrałeś. Dzisiaj o osiemnastej jest potańcówka...

- Nie. - Przerwał jej w pół słowa. - Umawialiśmy się, że dzisiaj zajmujesz się rodzeństwem. Dziewczyny pewnie ci pomogą, a ja muszę coś załatwić.

- Dlaczego nie mówiłeś? - Wtrąciła Morgana. - Co takiego chcesz załatwić?

- Dom. - Odparł spokojnie na co wszyscy nieźle się zdziwili.

- Ale ja lubię nasz dom! - Zawołał Piotrek.

- Nie chcę się znowu wyprowadzać! - Wyła Basia.

- Spokojnie, spokojnie. Będziecie mogli wybrać gdzie, ale przeprowadzić się trzeba. - Spojrzał na Ariel. – To najlepsze rozwiązanie. Jeśli wyjedziecie dość daleko pewnie was nie znajdą. Obiecałem, że wam pomogę, i dotrzymam obietnicy. Zamierzam wziąć was pod swoją opiekę. Bez problemu mogę pracować z innego miejsca. A wy będziecie bezpieczne.

- Czekaj! - Zdenerwowała się starsza córka. - Znowu przeprowadzka! Kim one w ogóle są!

- To moje przyjaciółki i potrzebują mojej ...