Nawiedzona Rezydencja (XXVI) - Opowiadania Erotyczne

Nawiedzona Rezydencja (XXVI)

... ciebie zrobić?

– W takim razie chodź.

Bartosz podał jej rękę i pomógł jej wspiąć się na jego kolana.

– Och, jest piękny, Bartku. – westchnęła Ewelina, podnosząc swój nowy pierścionek do światła. Rzuciła pierścionek Tomka w stronę kosza na śmieci, ale chybiła i uderzył w jego róg.

– Czy to znaczy ...?

Uśmiechnęła się do niego swoim olśniewającym uśmiechem.

– Mam dopiero osiemnaście lat. Jestem za młody, żeby się żenić.

Bartosz zastanawiał się nad sytuacją. Ewelina była naga, podskakiwała z radości obok niego, jej cycki drżały, a Bartosz ją odrzucił. Przed zamieszaniem w rezydencji nigdy by nawet nie pomyślał, że będzie tego świadkiem.

– Nie chcesz być moim mężem?

Ewelina przestała podskakiwać i zmarszczyła brwi.

– Myślałam...

– Chcę, żebyś... um... – Bartosz nie sądził, że tak źle to przyjmie. – Chcę, żebyś była moją sekretną żoną. Zgoda?

Uśmiech Eweliny powrócił.

– Rozumiem. Świat nie jest jeszcze gotowy na Bartosza i jego żony. Wskoczyła na łóżko Bartosza i zajęła pozycję na czworakach. Odgarnęła blond włosy i spojrzała na niego przez ramię.

– No więc, na co czekasz? Czas potajemnie skonsumować nasze sekretne małżeństwo.

Zadrżała wyczekując, gdy materac uginał się za nią pod jego ciężarem.

– Czy będziesz dobrą sekretną żoną?

Bartosz stanął za nią, ze swoim kutasem twardym niczym stal. Nie mógł pozbyć się z twarzy uśmiechu, gdy klepnął ją w blady tyłek.

– Och! – krzyknęła Ewelina. – Będę twoją dobrą sekretną żoną. ...

... Sprawię, że będziesz miał mnóstwo dzieci. Ooohhhhhhh...

Jej oczy zaszkliły się, gdy w nią wszedł. Jej ramiona opadły i oparła się na łokciach.

– Tak… wiele… wiele dzieci. – Już dochodziła.

W upalny letni dzień Bartosz wyszedł do ogrodu za domem. Owady brzęczały, a świat wokół niego był intensywnie zielony. Krzak róży wyglądał dorodnie i zdrowo. Wszędzie kwitły czerwone róże.

Jakakolwiek magia wydawała się teraz uśpiona. Ale Bartosz nie chciał podchodzić zbyt blisko. Wszystkie kobiety były w domu, szykując się na przyjęcie pożegnalne Magdaleny, która niedługo miała wyjechać na studia. Bartosz zaprosił wszystkie matki, które odwiedziły go i Monikę w szkolnym magazynie i oczywiście ich synów. Pomyślał, że gdyby Luiza mogłaby zobaczyć przyjęcie z miejsca, w którym się znajdowała, na pewno by ją to uszczęśliwiło.

– Chyba jestem teraz potajemnie żonaty.

Wziął głęboki oddech i wsunął piąty pierścień na palec. Było to przyjemne uczucie, odczuwał jego ciepło rozchodzące się po jego ciele, jakby znajdował się w wygodnym, ciepłym łóżku w chłodną noc.

– Ja… – Bartosz nie wiedział, czy go usłyszy. A może chociaż Syn Jutrzenki będzie w stanie go usłyszeć.

– Chciałem tylko powiedzieć dziękuję.

Wiatr zawiał obok domu i pojedyncza róża spadła z krzewu. Bartosz pomyślał, żeby podejść i ją podnieść, ale przypomniał sobie, jak to coś wchłonęło Głowackich.

– Dobra, na razie.

Bartosz odwrócił się i ruszył w kierunku rezydencji. Musiał pomóc swoim kobietom w ...