Bądź niegrzeczna (I) - Opowiadania Erotyczne

Bądź niegrzeczna (I)

... judasza. Za drzwiami stał ON. Zakrztusiłam się własną śliną... i otworzyłam.

- Witaj. - i uśmiechnął się beztrosko.

- No cześć... co tu robisz? - zapytałam próbując ukryć radość rozlewającą się po moim ciele.

- Przyszedłem zrekompensować swoją wczorajszą wpadkę dobrym obiadem. Co Ty na to?

Przez krótką chwilę miałam ochotę strzelić mu drzwiami przed nosem. Ale wtedy już na pewno by sobie odpuścił.

- Wejdź. - rzuciłam krótko i poprowadziłam go do kuchni.

- Obiad jest jeszcze ciepły, jemy tutaj? - zapytał.

- Tak, chcesz coś do picia?

- A co proponujesz? - zapytał niewinnie.

- Kawa, herbata, mineralna, sok, piwo. Co wybierasz?

- Wolałbym mocniejszy alkohol ale może być piwo. - odpowiedział i puścił mi oczko.

- Mocniejszy alkohol w samo południe? Ty na serio? - zapytałam zdziwiona.

- Zdarza mi się, szczególnie gdy mnie coś trapi. - odpowiedział odwracając wzrok.

- Może zabierzmy się za jedzenie zanim wszystko wystygnie. - próbowałam zmienić temat.

- Nie zapytasz co się dzieje? - zapytał zdziwiony.

- A powinnam? No dobrze. Co takiego się stało?

- Zostawiłaś mnie wczoraj... źle się z tym czułem. - wyglądał jakby naprawdę się tym przejął. Jednak trudno było mi w to uwierzyć.

- Ah tak. Źle Ci było, bo zamiast sobie pobzykać musiałeś sam spędzić noc? Pewnie jesteś nieprzyzwyczajony do takiego obrotu sprawy?! - wybuchnęłam. Zacisnęłam palce na blacie stołu i próbowałam nad sobą zapanować. Co za gnojek! Chyba trafiłam w sedno, bo ...

... pobladł.

- Agata to nie tak! Gdyby tak było myślisz, że bym tu siedział? - próbował ratować sytuację.

- A dlaczego nie?! Może próbujesz jeszcze coś ugrać? Skąd mogę mieć pewność? My się wcale nie znamy! - prawie wykrzyczałam.

- No właśnie, nie znamy się więc nie próbuj mnie oceniać w ten sposób. - wycedził ewidentnie poirytowany.

Chyba miał rację.

- No dobrze, więc po co tu przyszedłeś?

- Zjeść z Tobą obiad i Cię przeprosić. Z tego co widzę chyba niepotrzebnie. - i zaczął się podnosić.

- Zostań. Jak już zjemy obiad zdecyduję czy przeprosiny przyjęte. - posłałam mu uśmiech.

- Najpierw jednak trzeba będzie go odgrzać... Daj, ja to zrobię.

Wziął miseczki i wsadził je do mikrofali. Po chwili wyjął parujący i smacznie pachnący obiad stawiając jedną porcję przede mną.

- Dzięki. - wydukałam widząc jak swobodnie radzi sobie w kuchni.

- Chyba też... - i urwał mi w pół słowa. - Jedz. - powiedział stanowczo.

- Bo za chwilę znowu nam ostygnie - wytłumaczył i zaśmiał się.

- Masz rację. - odrzekłam. Jedliśmy w ciszy a gdy już skończyliśmy otworzył piwa i przeszliśmy do salonu.

- Oglądamy coś? - zapytałam i w tej samej chwili usłyszałam pukanie do drzwi. Jasna cholera! Umówiłam się z Michałem i całkowicie o tym zapomniałam. Zostawiłam Radka samego na kanapie i niechętnie podreptałam w kierunku drzwi.

- Cześć Michał! Co tak wcześnie? - przywitałam się i próbowałam ukryć zdenerwowanie.

- Hej. Miałem wolną chwilę i stwierdziłem, że może wpadnę ...