Czerwony kapturek - Opowiadania Erotyczne

Czerwony kapturek

... kosz, mama, patrzyła co rusz na zegar, jak kopciuszek na balu. Zwróciłam na to uwagę, a jak już mi coś podpadnie, to zaczynam dociekać i dociekać, aż nie dojdę sedna.

Tamtego dnia jednak, ruszyłam do babci i dałam spokój, pytanie dopiero tworzyło się w mojej głowie i myśl nie zaczęła jeszcze wiercić mi dziury w mózgu, jak kornik w starej belce.

Chadzałam zazwyczaj dróżką wzdłuż strumyka, moją ulubioną, a nie tą przez jeżyny, która chociaż krótsza, wiodła przez zacienioną część lasu, wśród starych buków i zmurszałych dębin.

Tak mnie coś jednak podkusiło, żeby tym razem pójść przez buki i poszłam. Pewnie już kornik zabierał się do gryzienia mojego mózgu i powodował, że zaczynałam dociekać, zanim sama się spostrzegłam.

Zaraz gdy weszłam w buczynę, napotkałam leśniczego Boguszę. Szedł ze strzelbą przewieszoną przez ramię, właśnie w moim kierunku. Trochę jakby zaskoczyło go to spotkanie, ale przywitał mnie serdecznie i zatrzymaliśmy się na parę słówek.

- Do babuni?

- Do babuni – skinęłam głową. Bogusza był kolegą mojego tatki. Razem pracowali w lesie przy wyrębie. To on pierwszy udzielił tatce pomocy, gdy stało się nieszczęście. Nie dał rady wydobyć go spod kłonicy, ale był z nim do końca. Ot i cała pomoc. Nie raz bił się w pierś przy mojej mamie, że nie dał rady, ale opowiadał, jak przyobiecał tatce, że będzie miał na nas baczenie i tę honorową obietnicę będzie nosił w sercu aż do śmierci.

- A co masz w koszyczku?

- Mama dała konfitur i kłębki kupione ...

... na rynku.

- Byłem u twojej babuni dopiero co. Od niej właśnie idę. Czeka na ciebie. Upiekła maślane bułeczki z jagodami. – Bogusza cieszył się, jakby babunia, prócz bułeczek, dała mu posmakować sera. Uśmiechnęłam się więc i ja.

- Zajdę może i do mamusi w takim razie, skoro już mi po drodze – dodał. - Cóż tam u niej?

- Wszystko dobrze.

- Zdrowa aby?

- Zdrowa.

- No to dobrze – Bogusza uszczypnął mój policzek. Nie cierpię tego i każdy kto mnie zna, dobrze wie o tym.

- A ty zdrowa?

- Zdrowa, a jaka mam być? – odpowiedziałam.

- To i widać, że zdrowa – Nie przestawał się uśmiechać leśniczy. Poklepał mnie przy tym po ramieniu i ścisnął dłonią, jakby chciał sprawdzić, czy się nie rozlecę. – Wyrosłaś już na pannę. Całkiem podobna do babuni i mamusi, a nawet ładniejsza.

I piegi te same i płowy warkoczyk.

Uśmiechnęłam się i dygnęłam.

- A nogi masz silne? – zapytał poważnie, marszcząc czoło.

- Silne – zapewniłam go bez wahania.

- Uda mocne? Bo tu, żeby po lesie chodzić, to trzeba krzepy!

Kiwnęłam głową, podciągając spódnicę nad kolana.

- No pokaż, pokaż!

Pokazałam.

- Wyżej! Czy uda mocne!

Oto i uda. Mocne. Wyćwiczone po polu i lesie.

- No. Duża dziewczyna już z ciebie. Nie da się ukryć. Dasz sobie w lesie radę – Osądził Bogusza poważnie. – A majteczek nie masz!– wystrzelił niespodziewanie ze śmiechem.- Zapomniałaś włożyć! - Aż mnie zamurowało.

- Mam! – odpowiedziałam czym prędzej, podciągając spódnice po sam pępek.

- Aaa, ...