Czerwona i Niebieska (I) - Opowiadania Erotyczne

Czerwona i Niebieska (I)

... kiedy to pracę w Policji można łączyć z pośrednictwem w obrocie nieruchomościami? – wrzuciła kamyczek do ogródka rudowłosej policjantki.

– No dobra, runda dla ciebie, mamy jeden do jednego, ale teraz wyprowadzam cios kończący, ja przynajmniej podałam ci swoje prawdziwe imię, a Ty co? Kaja?! Rozumiem wstydzić się imienia Patrycja, ale żeby zmieniać na Kaję? Może chociaż masz tak na drugie imię? – zapytałam.

– Nie mam drugiego imienia i nie wstydzę się prawdziwego imienia – odpowiedziała Patrycja szeptem.

– To może chociaż na bierzmowaniu ci takie dali? – ironizowała również szeptem Joanna.

– Z bierzmowania mam Kinga – wyjaśniła Patrycja.

– To może chociaż twoja matka nazywa się Kaja? – wciąż dręczyła ją policjantka.

– Nie, Teresa, ale skoro już tak przywiązałaś się do tego imienia to możesz je w przyszłości dać swojej córce – odpowiedziała Patrycja uśmiechając się, bo wiedziała, że taką odpowiedzią na pewno zaskoczy Aśkę. Jednocześnie gdy były na półpiętrze przytrzymała ją za ramię aby na chwilę zaprzestały wędrówki w górę.

– Chyba prędzej wnuczce, bo tak szybko ci tego nie zapomnę – odparła policjantka, ale mimowolnie się uśmiechnęła.

Patrycja też się uśmiechnęła, a po chwili dla rozładowania atmosfery zapytała:

– A ty czemu po cywilnemu, gdzie masz mundur?

– Pion dochodzeniowy i kryminalny chodzi bez umundurowania, na aplikacji nie uczyli? – odparła z uśmieszkiem Joasia.

– Może i uczyli, ale weekendy zarywałam z takim jednym Rudzielcem przed ...

... którym musiałam w dodatku chować książki i kodeksy – odparła wesoło Patrycja.

– W sumie dopiero teraz zorientowałam się, że powinno mi się wydać podejrzane, iż aranżerka wnętrz nie ma w mieszkaniu swojego portfolio czy literatury fachowej – powiedziała Joanna.

– Cóż, a mi powinno wydać się dziwne, że jak na pośredniczkę nieruchomości jesteś taka silna, wysportowana i zawsze bez trudu byłaś w stanie obezwładnić mnie podczas naszych łóżkowych zapasów – powiedziała cichym szeptem Patrycja.

– Wychodzi nasz brak instynktu śledczego i nieprzygotowanie do zawodu – westchnęła Joanna a po chwili dodała: – Czyli wtedy gdy ostatnim razem świętowałyśmy twój „awans w biurze” to tak naprawdę...?

– Świętowałyśmy mój zdany egzamin zawodowy, potem czekałam na przydział i okazało się, że wolny etat czeka na mnie właśnie tutaj, jak świętowałyśmy to jeszcze nie wiedziałam, że los rzuci mnie tutaj – uzupełniła Patrycja – a gdy dwa miesiące wcześniej świętowałyśmy twoją udaną transakcję to...?

– To tak naprawdę chodziło o moje przeniesienie z Wydziału Prewencji do Wydziału Dochodzeniowo-Śledczego. Referat przestępstw przeciwko mieniu oraz życiu i zdrowiu – ukłoniła się teatralnie Joanna.

– Czyli w pewnym sensie będę twoją przełożoną – powiedziała z uśmiechem Patrycja.

– Tylko w pewnym sensie i tylko w sprawach które będziemy wspólnie prowadzić. Na Komendzie jest kilkudziesięciu policjantów, a u ciebie kilkunastu prokuratorów, nie będzie współpracy z jednym policjantem w stylu ...