Ariel (III) - Opowiadania Erotyczne

Ariel (III)

... na ławce przy brzegu.

- Ariel – odpowiedziała dziewczyna siadając obok.

- Ja jestem Samuel, ale to chyba już wiesz. Pozwolisz? – zapytał i rozpiął jej obrożę. – nie lubię ich.

- Dlaczego mnie wypożyczyłeś?

- To proste. Nie chciałem być sam, a na przyjęciu niema nikogo przed kim mógłbym się otworzyć.

- Co masz na myśli? Chodzi o twój szacunek do innych ras? Bez urazy ale nie wierzę w niego.

- Nie musisz.

- To, o czym chcesz rozmawiać?

- Powiedz mi, od dawna jesteś niewolnicą? Pytam bo Edward chwalił się ostatnio, że kupił sobie niemal dziką elfkę.

- Od roku. Plus szkolenie.

- Jak cię dorwali?

- Po pożarze. Zbyt długo przebywałam w dymie i straciłam przytomność. Kiedy się ocknęłam leżałam w sterylnym pomieszczeniu gdzieś w centrum szkoleniowym.

- Gdzie znajduje się to centrum?

- Nie wiem... dlaczego pytasz?

- Kto cię szkolił?

- Niejaki Rudy. Ale dlaczego pytasz?

- Zastanawiam się gdzie żyły zapewne jedne z ostatnich wolnych elfów. Mógłbym po prostu zapytać o miejsce ale nieco inaczej nazywamy lasy, doliny czy góry. Jak sobie radzisz?

- Co masz na myśli?

- Jak ci się żyje. Czy się nad tobą nie znęcają i tym podobne.

- Wcześniej nie...

- A teraz? Chodzi o Edwarda, prawda? Nie raz słyszałem, że torturuje swoje niewolnice, ale nigdy nie miałem odwagi spytać.

- Tak.

- Mogę wiedzieć jak?

- Nie chcę o tym rozmawiać.

- No dobrze. Przepraszam. A, czy ty chciałabyś coś wiedzieć?

- Dlaczego właśnie mnie chciałeś ...

... wypożyczyć?

- Nie uraź się, ale nie miałem tego w planach od początku. Po prostu pomyślałem, że skoro już rozmawiam z Edem to co mam do stracenia? Poza tym, jesteś naprawdę atrakcyjna, i wprowadzenie cię do tej sali po brzegi wypełnionej zboczeńcami, nie jest zbyt dobrym pomysłem.

- Dzięki za ratunek. – podsumowała dziewczyna poprawiając grzywkę z nad oczu. – kim właściwie jesteś?

- Prowadzę niewielką restaurację w centrum miasta. Chciałabyś zobaczyć?

- Jasne, czemu nie.

- Później napiszę do Edwarda, że odstawię cię do domu. No, to chodźmy. – wstał i podał dziewczynie rękę. Zaprowadził ją do samochodu którym pojechali do małego, schludnego lokalu. niebieskie ściany restauracji w rogach były wyłożone płytami imitującymi kamienie. Po bokach stały dwa rzędy okrągłych stolików dla czterech osób, a na wprost od wejścia, za ladą znajdował się skromny barek z najrozmaitszymi trunkami. Samuel zaprowadził elfkę do jednego z wolnych miejsc i podał jej menu.

- Wybieraj co chcesz, na koszt firmy.

- Dzięki... właściwie co mi polecisz?

- Może to i mało wykwintne ale ja osobiście uwielbiam Stek z ziemniakami i do tego zestaw sałatek.

- Niech będzie. – zgodziła się elfka.

- Coś do picia?

- Wodę.

- Jasne, daj mi chwilkę. Zamówię i wracam. – podszedł do kobiety stojącej za ladą, wymienili kilka zdań po czym wrócił i usiadł naprzeciwko dziewczyny.

- Dlaczego jesteś dla mnie taki miły?

- To źle?

- Nie, po prostu jesteś aż za miły. Znaczy nie to, że to ...