Miłość w czasach zombie - Opowiadania Erotyczne

Miłość w czasach zombie

... Przyjechali wszyscy, dwadzieścia jeden, ale przypuszczam, że trzech zostanie z tyłu. Dowódcy. – Prychnął. – Staruszkowie, którym już brakuje sił i chęci, żeby wojować, ale uwielbiają wydawać rozkazy.

- Dobrze są uzbrojeni?

- Lepiej od was. Nawet jeśli dodać nasze dwa pistolety.

Kobietę te informacje wyraźnie zmartwiły.

- Co powinniśmy zrobić?

- Zablokujcie pułapki, które po drodze minęliśmy.

- Ale to nasza jedyna szansa…

- Niewiele zdziałają, a tylko sprawią, że tamci będą czujni – Romek wszedł kobiecie w słowo. – To nie są wyszkoleni żołnierze, ale mają doświadczenie bojowe. Nie jesteście ich pierwszą osadą. Naszą przewagą jest zaskoczenie. Zrobimy po mojemu.

- To znaczy?

- Macie jakiś sprzęt grający?

Julka patrzyła z podziwem na Romka. Jeszcze pół godziny temu, chciał tych ludzi porzucić, a teraz wydawał rzeczowe polecenia jak rasowy dowódca. Kobieta, która chwilę wcześniej nie zawahałaby się ich zastrzelić, z ulgą pozwoliła oddać kierowanie obroną chłopakowi.

- Puścicie muzykę w zakładzie, niech tamci myślą, że macie jakieś zebranie, albo wspólny posiłek. Muszą skierować się w jego stronę. Potrzebuję jeszcze czterech osób, które się nie zawahają przed niczym.

Kobieta przywołała dwóch mężczyzn i dwie kobiety. Jeśli zatwardziałe, ponure miny świadczyły o bezwzględności, ci ludzie na pewno nadawali się do tego, co zamierzał im zlecić Romek.

- Kto z was jest najbardziej bezwzględny? – Wysunął się jeden z mężczyzn. – Zbierzesz wszystkich, ...

... którzy nie nadają się do walki i zabarykadujesz się w najdalszym domu. Gdy przyjdzie czas…

- Powystrzelam każdego, kto się zbliży – wtrącił się zadowolony ze swojej odpowiedzi.

- Nie. Jeżeli mój plan nie wypali, będziesz musiał wszystkich pozabijać. Przynajmniej kobiety. To będzie lepsze niż los, jaki zgotują im bandyci.

Mężczyzna zbladł, przełknął nerwowo ślinę i nie wiedział, co ma robić.

- Sławek, zrób tak, jak powiedział. Liczę na ciebie.

Ich liczebność zmalała o prawie połowę. Sławek zabrał dzieci, staruszków, którzy ledwo poruszali się o własnych siłach i ciężarną, którą wcześniej widziała Julka. Zapłakana kobieta zdążyła się jeszcze rozstać z jednym z mężczyzn.

- Czy pozostali z was używali kiedyś granatów?

Wszyscy pokiwali przecząco.

- Wyrywacie zawleczkę, czyli to czarne kółeczko i rzucacie jak najdalej od siebie i najlepiej nie w swoich. Ustawicie się na piętrach, wokół tego placyku. Ci, co mają broń palną, będą na parterze. Kiedy dam znak, rzucicie granaty, każdy po jednym, więc powinny być cztery huki włącznie z moim. Dopiero wtedy wszyscy wychylają się ze swoich osłon, nie wcześniej! Wystrzeliwujecie jeden magazynek i się chowacie. Nikt nie robi nic, dopóki nie wydam rozkazu! Na miejsca!

- Gdzie będziesz? – zapytała Julka.

- Schowam się w budynku. Kilku spróbuje się schować właśnie w środku.

- Idę z tobą.

- Zaproponowałbym, żebyś poszła do domu z dziećmi i starymi, ale wiem, że i tak byś się nie zgodziła.

- Pewnie, że nie! ...