Układ (III) - Opowiadania Erotyczne

Układ (III)

... jest nie tak. Szybko domyśliła się co się stało, jej frustracja sięgnęła zenitu. Usiadła na łóżku, odwrócona plecami do Tomka.

– Jak było? – zapytał niepewnie.

Iza nie zamierzała się hamować:

– Jak myślisz? Zajebiście – odwróciła się w jego kierunku i wykrzyczała mu prosto w twarz – uwielbiam, gdy nie mogę dojść, bo chłopak z którym poszłam do łóżka jest pierdolonym sprinterem!

– Słuchaj – powiedział wyraźnie zawstydzony – ja nie...

– Jestem mężczyzną? Zauważyłam – była bezlitosna.

Tomek na chwilę zamilkł wyraźnie urażony, ale potem podjął jeszcze jedną próbę:

– Może zostaniesz dłużej? Moglibyśmy...spróbować jeszcze raz?

Zaśmiała się drwiąco

– Wierz mi nie chcę przechodzić przez to drugi raz. Nawet jeśli nie trwałoby to zbyt długo – chciała go zranić, uderzyć go tak by bolało. Udało jej się to, wyglądało to tak jakby z każdym jej słowem rozpadał się na kawałki.

– Może chociaż dasz mi swój numer – tym razem niemalże zaskomlał.

Iza nawet nie zaszczyciła go odpowiedzią, szybko się ubrała i wyszła nawet na niego nie patrząc.

Nadia ewidentnie ucieszyła się widząc wchodzącą Izę, wyraźnie chciała jej coś zakomunikować, choć starała się zachowywać pozory i spytała:

– Gdzie byłaś?

– Na treningu – odpowiedziała zdawkowo Iza.

Nadia oczywiście wiedziała o tym, że kiedyś ćwiczyła.

– Oooo – krzyknęła zaskoczona – i jak? Będziesz trenować na stałe?

Iza wzruszyła ramionami i odpowiedziała:

– Raczej nie, przynajmniej na razie – udało jej ...

... się zachować kamienną twarz, choć to co się stało nie było związane (przynajmniej nie bezpośrednio) z Marcinem nie miała ochoty opowiadać o tym Nadii, zwłaszcza, że, delikatnie mówiąc, nie była z siebie dumna.

Na szczęście Nadia nie skupiła się na tym temacie, bo chciała jak najszybciej przekazać wiadomość, która wprawiła ją w takie podniecenie.

– Jedziemy z Marcinem na tydzień do Pragi!

Iza była nieco zaskoczona tą wiadomością:

– To...wspaniale.

Nadia przekrzywiła głowę i przyjrzała się przyjaciółce:

– Coś nie wyglądasz na szczęśliwą. Aż tak będziesz za mną tęsknić? – zażartowała.

– Nie, po prostu jestem trochę zmęczona i…

– Daj spokój, przecież nie mam pretensji – po tych słowach Nadia uścisnęła przyjaciółkę. Dotyk jej ciała nie był dla Izy niczym nowym, ale w ostatnich tygodniach wywoływał w niej dziwne reakcje, których nawet nie chciała analizować. Teraz zresztą chciała jak najszybciej zostać sama, więc powiedziała:

– Słuchaj Nadia, muszę do kibla.

– A, ok. – powiedziała jej przyjaciółka wypuszczając ją z objęć.

Gdy Iza znalazła się w toalecie natychmiast przygniotły ją wspomnienia minionego dnia. Patrząc na swoje odbicie w lustrze powiedziała do siebie:

– Wiesz co? Dawno nie chciałam komuś tak napluć w mordę jak tobie. Zachowałaś się jak ostatnia suka, nawet ten skurwiel jest od ciebie mniej obrzydliwy – ostatnie słowa zostały wypowiedziane z myślą o Marcinie.

Wiedziała, że ten wieczór jeszcze długo będzie ją prześladować. Wiedziała ...