Amok - Opowiadania Erotyczne

Amok

... poranku, jakieś 15 minut temu – wypaliłam.

Jego oczy rozszerzyły się, a dolna warga lekko opadła i stał tak przez chwilę, a jego mózg zawiesił się, jak komputer otwierający duży plik. Zaraz potem jednak przewrócił oczami i sarkastycznym tonem skwitował:

- Ha... ha... Baaardzo śmieszne. Dobra, zbieraj się, musimy lecieć.

Nie uwierzył! W ogóle nie przyjął do wiadomości tego co powiedziałam i co przecież częściowo widział! Prawdy!!! Niesamowita jest ta, ludzka bardzo, choć widoczna zwłaszcza u mężczyzn, cecha wypierania ze świadomości wszystkiego, co nie mieści się w ich definicji zdarzeń i rzeczy możliwych i racjonalnych. Dałam więc spokój. Zakręciłam wodę wytarłam się, ubrałam i umalowałam. Gdy wyszłam z łazienki On czekał już przy drzwiach gotowy do drogi. Spojrzałam w stronę salonu. Ona, w krótkiej spódniczce, siedziała na dużej sofie, a nad nią półkolem stało pięciu mężczyzn, w tym dwaj moi niedawni adoratorzy. Rozmawiali i śmiali się głośno. Spojrzała na mnie, a za jej wzrokiem podążyły spojrzenia facetów. Zamilkli i tylko na ich twarzach błąkały się niby tajemnicze, lecz wiele sugerujące uśmiechy. I wtedy Ona nagle spoważniała i patrząc na mnie błyszczącymi oczami rozsunęła nogi. Światło, które dostało się pod spódniczkę, pomiędzy jej uda, ujawniło w całej okazałości i mi, i otaczającym Ją mężczyznom to, co powinno kryć się nie tylko w cieniu, ale także pod majtkami, gdyby miała je na sobie – podłużną, różową szparę w jej ciele, otoczoną apetycznymi fałdami ...

... delikatnej, przykrytej rzadkim puchem skóry i połyskującą już od zgromadzonej wilgoci. Ponieważ stałam w wąskim przedpokoju dokładnie między Nim, a wejściem do salonu, był jedyną osobą, nieświadomą tego przedstawienia (a w zasadzie dopiero prologu). A dla mnie Jej gest był niczym pstryknięcie palcami przez hipnotyzera – przełączył moją osobowość ponownie w odmienny stan świadomości, spychając do najgłębszych zakamarków rozsądek, kontrolę i przyzwoitość, a uwalniając uzależnionego od endorfin sukuba. Odwróciłam się do Niego zdecydowana.

- Słuchaj... Jedź sam, ja... muszę jeszcze zostać.

- Jak to zostać? – spytał ze zdziwieniem i zaniepokojeniem.

- No... ja... muszę..., muszę jeszcze z Nią porozmawiać. Wiesz, takie tam... "babskie sprawy" – stało się, jednak zaczęłam kłamać – Ona prosiła, żebym została. To dla niej bardzo ważne. Wrócę sama, powinnam być wczesnym popołudniem.

- To może zaczekam?

- Nie! – prawie krzyknęłam ze złością. Trochę za ostro. – Nie ma takiej potrzeby – dodałam już łagodniej – Jedź do domu i przygotuj jakiś fajny obiad. Spędzimy miło resztę dnia razem. Ok? – Uśmiechnęłam się z trudem, próbując opanować niechęć jaką w tej chwili czułam do siebie za moją bezgraniczną obłudę.

- Nno dobrze – zgodził się niepewnie. – Ale bądź na 13.

- Zgoda. Pa, kocham cię.

Pocałowałam go, a następnie wręcz wypchnęłam za drzwi. Poszedł. Odwróciłam się i odrętwiała, wolnym, sztywnym krokiem, podeszłam do sofy – ważnego elementu scenografii, w której miał ...