Karolina. 38. - Opowiadania Erotyczne

Karolina. 38.

... podobny...

- Czy dobrze rozumiem ?

- O tak... pozwala... zresztą zobacz... jestem sama...

- A Jurgen ?

- Ktoś musi mu pomagać i ochraniać..... a on jest w tym najlepszy...

- Super... nawet nie wiesz, jak się cieszę..

- Dam ci... nie martw się...

- Ale...

- Mi się nie odmawia...

Jak się uśmiechnął... pokiwał głową.... i dostał takie maślane oczy...

Nie mogę uwierzyć w los...

Jakby nie się nie zdarzyło... jakbym była ciągle w tym cudownym świecie, w którym byłam...

I zaraz zobaczę moich przyjaciół... szok...

Zajechaliśmy do jakiejś dzielnicy...pod dużą kamienicę...

- Pod którym numerem mieszkają.. ?

- Pod każdym. to ich kamienica...

O... ładnie..

Dzwonimy... i w tym momencie otwierają się drzwi... i wybiega Mariusz...

Dosłownie jakby ducha zobaczył...

Porwał mnie w ramiona...

Zaczął całować..

Z tyłu wyszła Vivene... z małą córeczką na rękach... jakieś 2 latka..

Ale piękna... i jakie kręcone platynowe włoski... taki cherubinek...

- Karolinko... Boże.. to niemożliwe... to ty... !!!

- Tak to ja...

- Ale mówili, że nie żyjesz...

- Jestem Mariuszku... cała i zdrowa...

Viviene podeszła...

Jej uśmiech... był taki prawdziwy...

- Karolinko...

Zaczęła płakać...

A za nią ja...

Mariusz mnie puścił, zabrał dziecko.. a my wpadłyśmy sobie w objęcia...

Czułam swoją rodzinę... moich bliskich...

- Wejdźcie....

- To mała Caroline...

- Słyszałam...

- Oczywiście po tobie...

- To ...

... piękne...

- Wiesz co przeżywaliśmy... takie wieści... długo nie mogłem uwierzyć... ale takie były informacje...

- Od fałszywych przyjaciół i złodzieja...

- Od Wojtka... przecież go znałem...

- To posłuchaj prawdę...

Usiedliśmy i zaczęłam...

Reakcja taka jak wszystkich...

Z niedowierzaniem kiwał głową...

Trzymał mnie za dłonie... i tylko patrzył w oczy...

- Wojtek... on ?

- Tak i prawie sam to zorganizował... nie oglądałeś kont bankowych ?

- Wdziałem... pusto...

- Odzyskałam wszystko...

- A co z nim ?

Spojrzałam się na Jurgena... bo jak usłyszał słowo Wojtek, to wiedział o czym mówimy...

- Nasz Jurgen zrobił to, co trzeba było...

- Czyli... ?

Nachyliłam się mu do ucha...

- Wszystkich zabił...

Aż go odepchnęło...

Spojrzał się na Jurgena...

- I kurwa dobrze... niech zgniją skurwysyny... !!!

Ale był wzburzony...

Podszedł do niego i sam się przytulił...

- Danke, danke...

Podeszłam do małej...

- Ale piękna...

Viviene nachyliła się...

- Dziękuję za niego...

Objęła mnie i pocałowała w policzek.

Uśmiechnęłam się..

Mariusz szybko wyciągnął kieliszki i rozlał wino...

- Za nasze spotkanie... za los, że nas znowu połączył...

Uśmiechałam się do nich i do siebie...

Tak, za los jedną lampkę wypiję..

Rozmawialiśmy do nocy.

Aż byli głodni wieści z mojego życia...

A na to , że mój nowy mąż jest również Mariuszem. to się śmieli dość długo...

I Pierre i Mariusz nie przepuścili żadnej okazji ...