Dom w Beskidzie (II) - Opowiadania Erotyczne

Dom w Beskidzie (II)

... przyglądać. Dostojna elegancja tej obcej kobiety, senne spojrzenie i pewność siebie przebijająca się przez jej rysy twarzy były niezwykle przyciągającą mieszanką. Marek zamilkł widząc, że dzisiaj nie należę do rozmownych i dopiero, gdy kelner przyniósł nam pierwsze danie, spojrzał na mnie, jakby zmartwiony.

– Coś się stało, kochanie. Jesteś strasznie rozkojarzona – rzucił, poczułam jego dotyk na udzie. Nie erotyczny, silny i kotwiczący. Czar na moment prysł i otrząsnęłam się z obserwowania rudowłosej.

– Nic, po prostu, jakoś tak. Sama nie wiem – wymigałam się od odpowiedzi, bo co mogłam powiedzieć. Najchętniej wzięłabym, przezornie wciśnięty do torby szkicownik i zaczęła ją rysować. Spróbowała oddać za pomocą kresek i cieni każdą jej krzywiznę, wypukłość i fałdkę. Pragnęłam teraz przelać na papier wszystkie jej doskonałości i niedoskonałości. Dobrze, Jula, ogarnij się. Halo, Ziemia do Julii. Odbiór!

– No dobra. Nie ci będzie.

– Świetna zupa – rzuciłam, próbując zielonkawego kremu z brokułów, w którym pływały kostki fety i listek bazylii. Spróbowałam skupić się na smaku i dopiero łyk lodowatej lemoniady przywrócił mnie na ziemię.

– Mhm, bardzo dobra.

Na salę weszła kolejna para. On o wzroście i posturze koszykarza, łysy i z ciemną warstewką zarostu na twarzy. Towarzyszyła mu roześmiana blondynka w długiej sukience, w kolorze ciemnego różu.

– Ładny tatuaż – rzucił Marek, widząc moją obserwację. Rzeczywiście blondynka miała tatuaż, który wystawał spod ...

... sznureczków wiążących jej sukienkę. Wytatuowała sobie jakiegoś orientalnego ptaka.

– Rzeczywiście. Mężu, oboje wiemy, że nie patrzysz na tatuaż – roześmiał się.

– Aha – trochę się zarumienił i spojrzał na mnie. Wymieniliśmy kilka porozumiewawczych spojrzeń.

Uśmiechnęłam się szeroko. Jeśli sukienka bez pleców coś zdradzała oprócz tatuażu, to ewidentny brak bielizny pod spodem i całkiem kształtny tyłek. Szkoda tylko, że blondyneczka wyglądała, jakby jej usta pokąsały pszczoły. No i biust, dałabym sobie rękę uciąć, że natura nie była jego jedynym autorem. Blondynka szczerzyła się i chichotała, w sposób, jaki nie lubię. Do tego ten jej partner. Z lekkim zaskoczeniem dostrzegłam dziwną synchronizację. Gdy tylko dłoń wysokiego znikała pod białym obrusem, zapewne na kolanie blondynki, ta wpadała w chichot. Dopiero po chwili, chichot zniknął z jej twarzy zastąpiony czymś innym, gdy laleczka Barbie rozdziawiła usteczka. Po chwili się zreflektowała, rozglądając wokół i obrzucając partnera gniewnymi spojrzeniami.

*

Gdy kolacja dobiegła końca, Marek zniknął gdzieś na chwilę. Wrócił wyraźnie podekscytowany.

– Znalazłem stół do bilarda.

– Mhm, zagramy jeszcze na dobranoc?

– Mam nadzieję, że nie na dobranoc. A o co?

– Hmm, może o – pochyliłam się bliżej ku niemu i wyszeptałam mu na ucho moją propozycję. Marek uśmiechnął się szelmowsko.

– Stoi.

– Umowa, czy …?

– Świntuch z ciebie.

– No ba, to co idziemy na dół?

Ruszyliśmy do drewnianych schodków na końcu ...