Luna - Rajska wyspa (IV) - Opowiadania Erotyczne

Luna - Rajska wyspa (IV)

... gwałtownie, spoglądając w jej oczy ze złością.

– I mówisz, że inni turyści tłumnie przychodzą je tu oglądać? – Nie dowierzałem.

Wyszliśmy na zewnątrz jaskini i odczuliśmy ulgę, jakbyśmy wyszli z piekła.

– Aaa! – wrzasnęła tym razem Nadin, rzucając plecakiem o ziemię.

Spojrzeliśmy na nią pytającym wzrokiem.

– Pająk w plecaku! Ugryzł mnie! – krzyczała i wymachiwała ręką.

Szybko do niej podskoczyłem. Na dłoni zobaczyłem małe zaczerwienienie.

– Był na plecaku?

– Nie, w środku. W plecaku.

– W środku?

– Nie wiem, jak się tam znalazł. Mój plecak był zamknięty. Sięgałam po wodę i mnie ugryzł.

– Jak bardzo jadowite są te pająki? – Zwróciłem się do Ariany.

– Nie wiem. Lepiej jedźmy do szpitala, bo może potrzebna będzie pomoc.

– Jeśli myślałaś kiedyś, żeby zrobić licencję przewodnika wycieczek, to lepiej zostaw to zajęcie innym. Dwie ofiary w ciągu kilku minut.

– Przepraszam. Naprawdę. – Kajała się.

Pojechaliśmy do szpitala. Nadin dostała zastrzyk i została zatrzymana na noc na obserwację.

Wróciliśmy do domku. Wiatr był już bardzo silny, a po jakimś czasie zrobił się huraganowy. Dzisiaj synoptyk mógł być zadowolony, bo jego prognoza sprawdziła się w stu procentach. Krople deszczu waliły o szyby, a wiatr huczał i gwizdał, wdzierając się w szpary domku. Miałem wrażenie, że dach zaraz się zerwie, a noc potęgowała uczucie zagrożenia.

– Czy w czasie takich huraganów nie podnosi się poziom morza? – zapytała Lena.

– Myślę, że obsługa ...

... powiadomiłaby nas, gdyby istniało takie zagrożenie – uspokajałem, choć nie miałem pojęcia, czy faktycznie by nas ostrzegli.

– Myślisz, że jesteśmy tu bezpieczni? – Wciąż się niepokoiła.

Spojrzałem na wielkie fale za oknem i palmy kołyszące się na wietrze.

– Oczywiście, że jesteśmy bezpieczni. – Starałem się przekonać nie tylko ją, ale i siebie.

– Ktoś stuka do drzwi?

– Co?

– Do drzwi.

Wstałem. Za szklanymi drzwiami zauważyłem sylwetkę.

– Pewnie przyszli powiedzieć, że mamy stąd uciekać. – Snuła domysły Lena.

– To Ariana.

– Ariana?! – wykrzyknęła.

Otworzyłem drzwi i wpadła do środka. Mokra i zdyszana.

– Okno w sypialni! – wykrzyknęła roztrzęsiona. – Okno się roztrzaskało! Deszcz wpada do środka! – mówiła roztrzęsiona i zdyszana. – Wszystko mokre! Pomożesz mi naprawić?

– Naprawić rozbite okno? Poczekaj, tylko wezmę super glue.

Mówią, że żart rozładowuje napięcie, ale w tym przypadku nie podziałało.

– Nic przecież nie zrobimy teraz z oknem, w tym wietrze i deszczu. Zostań u nas na noc, a jutro się tym zajmiemy.

– Nie chcę wam przeszkadzać. Może pójdę do hotelu?

– Do jakiego hotelu? Pozwól nam zrobić dobry uczynek i przygarnąć bezdomną.

Chyba znów się nie udało, bo nikt się nie zaśmiał.

– Jestem cała mokra. Muszę wrócić po ubrania i piżamę.

– Dam ci coś swojego – zaproponowała szybko Lena.

Ariana zamyśliła się i spojrzała przez okno.

– Może to dobry pomysł. Jeszcze mnie zwieje z pomostu i będę pływać wiecznie po ...