Karolina. 7 - Opowiadania Erotyczne

Karolina. 7

... Lubię patrzeć jak zajmujesz się Olivką...

- Prawie traktuję ją jak córkę, ona jest taka mała i taka śliczna...

- Ty też jesteś fajna... może byśmy mogli... ?

- Czekałam na to od dawna...

Pocałowała mnie.

Tej nocy zaczęliśmy romans... który, najprawdopodobniej skończy się małżeństwem.

Razem jesteśmy w domu, w fundacji i w życiu.

Postanowiliśmy się wyprowadzić z domu Karoliny i wziąć Olivię.

Oczywiście wszyscy protestowali, ale w końcu zrozumieli.

Jola dawała sobie radę, szczególnie, że po długiej chorobie wróciła d**ga... we dwie mają wszystko opanowane.

Ja przelewam im pieniądze na życie, chodzę do fabryki, a cała reszta kręci się po staremu.

************************

Zakład psychiatryczny.

Jurek Leśniewski, lekarz.

Anna Leśniewska, ordynator, jego żona.

Ta nowa jest fajną dupą, tylko pojebana jak cholera. Mówi do mnie Jurgen, myli z kimś, ale w takim stanie nie wolno ich wyprowadzać z błędu.

Gdyby zorientowała się, gdzie naprawdę jest, to następuje katatonia... całkowite odcięcie od świata.

Powoli, będziemy ją leczyć, tylko to potrwa...

Dziś mnie rozbawiła....

Jurgen, mogę cię prosić...?

- Tak ?

- Opowiedz mi, co zrobicie z tą kurwą i tym szmaciarzem ?

Nie mam pojęcia o czym mówi, chociaż żona wspomniała, że jej męża zabito...

- Nie pamiętasz, zagadałem... ?

- Jeszcze raz...

- Nie warto, jak nie pamiętasz, to może i lepiej...

Ma stany wielkiego pobudzenia, by potem przez wiele dni leżeć bez ...

... słów.

Opowiada o jakiejś budowie, potem widzimy ją jak masturbuje się przez wiele godzin...

Brak wtedy z nią zupełnie kontaktu, jakby przeżywała coś na jawie... ale niestety... to tylko jest w jej głowie.

Nie przeszkadzamy, bo to wbrew terapii...

Ale... przyjemnie się ją ogląda...

Jest taka zmysłowa, często dotyka swój odbyt, wkłada w niego palce i to kilka... jest wtedy taka... podniecona i podniecająca...

Ach, gdyby nie była pacjentką...

Ma piękne ciało, idealne piersi i jest szczupła... lubię takie...

Moja Anka, wielka pani ordynator, niestety jest zbyt dumna, aby dać mi w dupę...

Gdy w domu opowiadam jej o tej pacjentce, to widzę, że coś ją rusza...

Tak... pacjentka ją rusza, a nie mąż...

Jest intrygująca, ale ta budowa męczy ją dość mocno.

Akurat budują nam nowe skrzydło, może zabiorę ją.... oczywiście w ramach terapii.. ?

Jednego dnia sama zaczęła...

- Muszę jechać na budowę...

- Na jaką ?

- Wiesz, dom Marysi, przecież remontujemy...

- Jesteś dziwna...

- Umarłam, ale jeszcze jestem wśród żywych... muszę być inna.

Zawiozłem ją, chodziłem oczywiście krok w krok za mną...

A ta, żyła swoim życiem i była naprawdę przekonywująca...

Opierdoliła wszystkich... oczywiście nikt nie zwracał na nią uwagi... ale kierownik podszedł.

- Nie może pan tu przyprowadzać nikogo...

- Wiem, ale to specyficzna pacjentka, bardzo mocno wierzy, że to jej budowa jakiejś fundacji i myślę, że to jej pomoże w terapii.... nie może pan ...