Mokre szorty - Opowiadania Erotyczne

Mokre szorty

... świsnął i zatrzymał się tuż przed nosem drugiego.

- Tam — wydukał, wskazując za plecy.

Do stojącej nieco wyżej lepianki, prowadziła wąska ścieżka. Zanim pchnęła drzwi, rzuciła okiem na przyglądających jej się z oddali drabów. Była pewna, że zachowają dystans.

O dziwo, w izbie było jasno i schludnie. Już na zewnątrz pachniało smakowitą kuchnią.

- Nehon Paraga? – rzuciła do zaskoczonego jej widokiem człowieka.

- Nie zawsze rozsądnie jest się przyznawać, zwłaszcza przed obcymi — przemówił, zadzierając wypukłe czoło.

- Jestem Yutta Fargaris Deletho. Jestem oficerem Floty Gwiazd…

- Tak, tak, to ja. – Przerwał jej, zasłaniając się dłonią. – Wy z dowództwa lubicie tytuły. Jak już zaczniecie, możecie tak do znudzenia.

Zbyła tę uwagę surowym spojrzeniem. Przemówiła, gdy zamilkł.

- Wiecie, po co tu jestem?

- Domyślam się.

- Doskonale. Straciliśmy już dostatecznie dużo czasu.

- Przykro słyszeć — Uśmiechnął się nieprzyjemnie.

- Udzieliliście nieprecyzyjnych wskazówek.

Wzruszył chudymi ramionami.

- Potwierdzacie, że jesteście w posiadaniu Pierścienia D’un?

- Potwierdzam, potwierdzam.

- I przechowujecie go tutaj, w tej chacie?

- Przechowuję. Tu w puzdrze.

- Doskonale — rzuciła.

- Zawarłem z Bractwem umowę.

- Tak, wiem.

- Jest zapłata do uiszczenia.

- Wiem. Jestem upoważniona wystawić glejt.

- Glejt? A co mnie glejt?

- Bez trudu wymienicie go w którymkolwiek mieście.

- A po cóż mi pieniądze. Nigdzie się nie ...

... wybieram. Nie tak się umawiałem — Wyglądał nędznie, ale głos miał stanowczy.

- Tak, wiem. Powiedziano mi, o waszych dziwactwach.

- Dziwactwach?

- Znam wasze żądania.

- Doskonale.

Niewielka, szaroniebieska sfera, zaczepiona nad jej lewą piersią, błysnęła. Dotknęła jej dłonią i prędko wyszła na zewnątrz.

- Znalazłam go. – powiedziała, wpatrując się w falujący poniżej las. Dalej za lasem, lśniła tafla jeziora. Kryształ zamigotał.

- To cudownie — głos podoficera Gnola drżał z podniecenia.

- Uspokój się. – Warknęła krótko — Zamelduj Starszej.

- Oczywiście — odpowiedział Młodszy.

- Ten głupiec żąda zapłaty.

- Daj mu w głowę i po sprawie — doradził. – To Yutta? – Ze sfery przebił się głos komandor Meridy — Tak jest! – Gnol, zająknął się wystraszony. – Yutta, masz Obręcz?

- Jestem na miejscu. Pertraktuję. – W sferze zamigotało ciemne oblicze zwierzchniczki.

- Nie trać czasu. Ekwinokcjum nie będzie czekać.

- Tak jest.

- Ten prostak może mieć zachcianki. Rób, jak uważasz, ale się pospiesz. Użyj podstępu, odwróć jego uwagę, zabierz pierścień i wracaj. Straciliśmy już mnóstwo czasu…

- Tak, wiem.

- Nie zabijaj go, jeśli nie musisz. To ćwok i mądrala, ale jako agent, może się jeszcze przydać.

- Tak jest.

- Rusz się już, a potem wracaj do portalu. Czekamy.

- Tak jest.

- Miło was znów widzieć — Przywitał ją zaślinionym uśmiechem.

- Do rzeczy.

- Doskonale! — Pobudził się i sięgnął po drewniane pudełeczko znad kominka.

- ...