Egzamin dojrzałości (II) - Opowiadania Erotyczne

Egzamin dojrzałości (II)

... lekcje pływania?

- Ciiii... Zamknij się.

Damian wiedział w kim się bujam.

- Lepiej się pośpiesz, bo ktoś cię uprzedzi.

Po powrocie do domu próbowałem się trochę pouczyć, ale niewiele z tego wyszło. Pracy domowej z angielskiego nawet nie dotknąłem. Cały czas przez oczami miałem swoją nauczycielkę, panią Kwiatkowską. Nie mogłem się na niczym skupić.

Ostatecznie się poddałem. Obejrzałem jakąś komedie w telewizji. Pograłem trochę na komputerze z siostrą. Gadaliśmy o głupotach, ale nie zapytała co w szkole, chyba wyczuła, że coś jest nie tak. Właściwie to stwierdzenie "chyba wyczuła” nie do końca tu pasowała. Tak naprawdę od zawsze czytała ze mnie jak z książki.

Następnego dnia większość zajęć przebiegło normalnie. Zbliżał się koniec lekcji angielskiego, a ja byłem coraz bardziej zestresowany. Jak tu zacząć rozmowę?

- Zanim skończymy, mam do was prośbę – powiedziała nauczycielka. – Chciałabym żeby po lekcji została dwójka chłopców i pomogła mi zrobić porządek w kantorku. Może niech to będą panowie o numerkach 10 i 20.

O kurde, dwadzieścia to mój numer. Trochę mnie tym zaskoczyła, myślałem, że skończy się na wzajemnym unikaniu jeśli nie podejmę jakichś kroków.

Parę minut później zadzwonił dzwonek. W klasie zostałem tylko ja, mój kumpel i ona.

- Ok chłopcy, w kantorku jest szafa, którą chciałabym przesunąć bliżej okna. Niedługo mam dostać nowy, większy fotel więc potrzebuję trochę miejsca.

- Już się robi szefowo – Kuba był naszym klasowym "klaunem”. ...

... Nie żebyśmy się nad nim znęcali czy wyśmiewali, wszyscy lubili jego dowcipy.

Poszło nam całkiem sprawnie. Po ukończeniu zadania Kuba wymienił parę zdań z panią Kwiatkowską. Jak zwykle nauczycielka była oszczędna w słowach, jednak nie wyglądała na skrępowaną. Zaczęliśmy zbierać się do wyjścia. Szedłem parę kroków za nim i intensywnie myślałem jak tu zostać w klasie żeby nie wzbudzać podejrzeń.

- Łukasz, poczekaj, mam dla ciebie książkę z gramatyki o którą prosiłeś – powiedziała głośno tak żeby i Kuba usłyszał.

Więc o tym też pomyślała. Ulżyło mi.

- Poczekaj tylko chwilkę, muszę ją znaleźć.

- Nie ma problemu, mamy teraz W-F więc mogę się troszkę spóźnić.

Poszedłem za nią z powrotem do kantorka. Idąc miałem okazję się jej przyjrzeć. Była ubrana w te same ciuchy, które nosiła pamiętnego dnia, gdy mnie pocałowała. Ciut przy duży ciemnoszary sweter, bordowa spódnica, balerinki w tym samym kolorze z kokardką na palcach i grube czarne rajstopy. Nie mogłem wyjść z podziwu jak bardzo kobieta może być delikatna. Miałem wrażenie, że nawet najmniejszy podmuch wiatru mógłby pozbawić jej równowagi, a chociażby lekkie szturchnięcie spowoduje, że rozpadnie się na miliony kryształowych kawałeczków.

- Wiesz, chciałam ci podziękować.

- Podziękować? Za co?

- Tego dnia gdy referowaliście swoje wypracowanie i się przewróciłam, złapałeś mnie. Gdyby nie ty pewnie skończyła bym z szwami na głowie, a w najlepszym wypadku z wielkim guzem.

- To nic takiego, moje ciało samo ...