Księżycowa opowieść (III) - Opowiadania Erotyczne

Księżycowa opowieść (III)

... twarzyczkę.- Proszę... Nie odchodź. Nie zostawiaj mnie tu. Klaro...

- Wzruszające...- Mruknął Dominik.

- Wynoś się stąd!- Wrzasnąłem do niego.

- Co?- Spojrzał zaskoczony.

- Wypierdalaj!

- W porządku.- Wstał z podłogi, oczy zaczynały mu czernieć. Był wściekły.- Żebyś tylko nie żałował.

- Żałował?! Kpisz sobie?! Prawdopodobnie ją zabiłem! Zabiłem przez ciebie!

- To ona do mnie zadzwoniła, kazała mi tu przybyć jak najprędzej. Biegłem jak szalony dwadzieścia kilometrów, a kiedy się zjawiłem, leżałeś prawie martwy, tam w ogrodzie! Nie wiedziała co ma robić, chciała cię ratować, ja z resztą też, wiedziała jakie jest ryzyko!- Bronił się.

- Mogłeś tu być, mogłeś mnie pilnować!

- Pilnować? Być tu? Pojebało cię?- Spojrzał na mnie kompletnie zdezorientowany.- Polowałem jak do mnie zadzwoniła, przybiegłem tu na głodzie, a ona śmierdziała krwią na kilometr! Ledwo udało mi się jej nie zeżreć jak była w jednym kawałku, więc jak miałbym się powstrzymać widząc i czując ją krwawiącą. Niech cię szlag, niewdzięczny sukinsynu, uratowałem ci życie.

- Życie?- Spojrzałem na niego.- Bez niej to będzie najwyżej dotychczasowa wegetacja.

- Znajdziesz sobie następną!

- Wyjdź.

- Przepraszam. Artur...

- Wyjdź, zanim znów skręcę ci kark.

- Wedle życzenia.- Powiedział i zniknął za ścianą. Usłyszałem tylko jak zbiega po schodach.

- Klaro...- Szepnąłem.- Proszę, obudź się... Proszę, nie zostawiaj mnie. Klaro...- Oparłem głowę o jej czoło.

- Chryste...- ...

... usłyszałem jej cichy szept.- Histeryzujesz jak baba.

- Klara?- Spojrzałem na nią z nadzieją.

- Nie, twój sąsiad.- Odpowiedziała nie otwierając oczu.- Ale mam kaca...

- Ciii...- Szepnąłem. Omal nie podskoczyłem z radości pod sufit, że znów jest tu ze mną.

- Nie cichaj, tylko przynieś mi coś do picia. Czuję, że wyschłam.- Przekręciła się powoli na plecy. Drogę z sypialni do kuchni i z powrotem przebyłem w dwie sekundy. Podtrzymałem jej głowę by się napiła.

- Klaro... Tak się bałem.

- Już dobrze, już dobrze.- Powiedziała schrypnięta. Otworzyła wreszcie oczy.- Jak się czujesz?- Spojrzała na moją szyję.

- Dobrze. Ja... Będę teraz trochę inny...

- Inny?- Spojrzała na mnie pytająco.

- Ludzka krew daje nam więcej siły i takie tam...

- Takie tam?

- Cicho. Nie teraz. Odpoczywaj.- Podłożyłem jej poduszkę pod głowę.

- Zamówiłeś tą pizzę?

- Nie.- Zaskoczyła mnie. Przed chwilą omal nie umarła, a teraz pytała o pizzę? Zakamarki kobiecej psychiki nigdy nie przestaną mnie fascynować.- Zapomniałem. Pójdę teraz, dobrze?

- Dobrze.

Znów zbiegłem po telefon i z powrotem w ułamku sekundy. Przyjemnie było znów czuć tą siłę.

Jakiś czas później leżeliśmy w salonie i oglądaliśmy telewizję. Klara czuła się już nieco lepiej i objadała się pizzą, ale wciąż była słaba. Biegałem jak huragan po domu i spełniałem jej wszystkie najmniejsze zachcianki. To było całkiem przyjemne, opiekować się kimś. Było już zdrowo po północy gdy zażyczyła sobie kąpieli.

- Kąpiel? - ...