Księżycowa opowieść (III) - Opowiadania Erotyczne

Księżycowa opowieść (III)

... fatygowałeś się do mnie. Po drugie raczej nie planuję uczty na tej długowłosej cizi, jak ją uroczo nazwałeś. Chciałbym cię również poinformować, iż sitofilia nie jest moją bolączką, a po trzecie... - Widziałem, że jego wściekłość miesza się teraz ze zdumieniem. - ...mam smutną wiadomość dla chłopców ze wschodu. Otóż, jeśli chodzi o mój tyłek, to stanowczo obowiązuje tam ruch jednokierunkowy. - Mrugnąłem do niego.

"Co ja, kurwa, najlepszego wyprawiam?" ta krótka myśl zdążyła zabłysnąć w moim umyśle nim Michaił podniósł mnie za poły koszuli i rzucił prawie na drugi koniec ogrodu. Uderzyłem głową o pień drzewa, które przechyliło się i leżało teraz smętnie dyndając korzeniami ponad powierzchnią ziemi. Zamroczyło mnie na chwilę i nim zdołałem się podnieść Michaił znów do nie doskoczył.

- Zawsze taki byłeś, arogancki idiota! - Złapał moje włosy i odgiął głowę do tyłu. Już wiedziałem, że czeka mnie bardzo nieprzyjemna przygoda. - To jest pierwsze i ostatnie ostrzeżenie. Albo ona zniknie z twojego życia, albo... - Zrobił krótką pauzę i błysnął długimi już jak jasna cholera kłami w szyderczym uśmiechu. - ... poszerzy nasze kręgi, a jeżeli nie...

Poczułem tylko palący ból na szyi. Próbowałem się szarpać, ale Michaił trzymał mnie w swoim stalowym uścisku. Robiło się co raz ciszej i co raz ciemniej...

***

Chwilę przed dwudziestą zapukałam do drzwi domu Artura.

"Co ja robię?" uśmiechnęłam się sama do siebie i nacisnęłam klamkę. Weszłam do środka, panowała tam zupełna ...

... cisza.

-Jestem!- Zawołałam i weszłam do kuchni, ale nie było tam nikogo. - Artur? - zawołałam jeszcze raz. Pobiegłam na górę, ale tam również go nie znalazłam. Zbiegłam znów na dół i zobaczyłam, że drzwi tarasu są otwarte. Wyszłam na zewnątrz. - Artur? - zawołałam, ale znów odpowiedziała mi tylko cisza. Zauważyłam, że na stoliku stoją dwie szklanki.

"Miał gościa?" zdziwiłam się. Nie wspominał nic o tym. Usiadłam przy stoliku, licząc że może zaraz się pojawi.

"Może wyszedł gdzieś na chwilę?" zastanawiałam się, "ale dlaczego cały dom jest otwarty?"

Wyciągnęłam papierosy, zapaliłam jednego z nich i oparłam stopy na stoliku. Zaciągając się kolejny raz miętowym dymem wybrałam numer do Artura. Równocześnie z pojawieniem się sygnału w słuchawce usłyszałam dzwonek telefonu gdzieś w głębi ogrodu.

"Co u licha?"

Wstałam z krzesła i stanęłam na palcach próbując zobaczyć dalszą część ogrodu, kryjącą się za niewielką skarpą.

- Artur? - zawołałam. Cisza. Nie wiem dlaczego, ale poczułam niepokój. Coś ścisnęło mnie w gardle. Jakiś głos wewnątrz mnie mówił, że stało się tu coś złego. Zgasiłam papierosa i pobiegłam w stronę skąd dochodził dźwięk dzwonka telefonu. Gdy tylko wskoczyłam na niewielki skalniak od razu go zobaczyłam. Leżał na plecach pod przewróconym drzewem z rękoma bezwładnie rozrzuconymi na boki.

- Artur! - Rzuciłam się biegiem w jego stronę. Upadłam na kolana obok niego. - Jezu... Artur! - Na jego szyi kwitła wielka czarna rana. Jakby ktoś dosłownie odgryzł ...