Piękna i Bestia (III) - Opowiadania Erotyczne

Piękna i Bestia (III)

... znikły z komnaty nie wiadomo kiedy.

Bella była szczęśliwa.

***

Ten dzień był jak cudowny sen. Prawie nie wychodziła z łóżka. Kochała się jeszcze z Dorianem kilka razy, aż usnęli zmęczeni tuż przed świtem.

Gdy się obudziła słońce stało wysoko, a obok niej nie było Doriana. Jego miejsce było zimne, jakby wstał dawno temu.

Zarzuciła na siebie pelerynkę, w której tu przyszła i wybiegła go szukać. Na schodach spotkała ojca.

- Są na placu przed zamkiem - wskazał jej ręką kierunek.

- Dziękuje tato - rzuciła w jego stronę i wybiegła na zewnątrz.

Gdy zobaczyła całą czwórkę, jej serce zamarło.

Wszyscy byli ubrani, jakby za chwilę mieli wyruszyć w podróż. Na grzbietach osiodłanych konie, piętrzyły się pakunki.

Serafina, Henrietta i Matylda podeszły do niej na chwilę.

- Chciałyście odjechać bez pożegnania?! - spytała Bella z wyrzutem.

Spuściły lekko głowy.

- Wybacz, ale bałyśmy się, że będziesz robiła problemy - wyjaśniła Henrietta.

- I słusznie... - wypaliła, ale nie dały jej dokończyć.

- Żegnaj Bello, nie zapomnimy o tobie nigdy - Serafina miała w oczach łzy.

Uściskały ją mocno, a gdy zdumiona chciała zapytać co to wszystko ma znaczyć, Matylda ubiegła ją mówiąc:

- Daj spokój pytaniom, czeka się trudniejsza rozmowa - oczami wskazała Doriana, stojącego nieco na uboczu.

Wszystkie trzy oddaliły się i czekały przy bramie. Bella wiedziała na kogo i czuła, że pęka jej serca.

Dorian - jej wspaniały kochanek, rogaty potwór z koszmarów, ...

... a teraz wspaniały, pełen życia mężczyzna, przytulił ją i pocałował w usta.

- To na pożegnanie, prawda? - domyślnie zapytała Bella.

Spojrzał smutno w jej oczy.

- Ja nie mogę tu zostać Bello - stwierdził szczerze. - Zbyt wiele tu złych wspomnień.

W jednej chwili podjęła decyzję.

- Poczekasz na mnie i jedziemy razem.

Złapał ją, gdy chciała się odwrócić.

- Nie Bello! - w jego głosie była determinacja. - Ja się nie zmieniłem. Kara czarownicy nic mnie nie nauczyła.

Bella nie wiedziała o co mu chodzi. Poznał to po wyrazie jej twarzy.

- Zrozum, ja dalej mam ochotę na pieprzenie ładnych panien - wydusił to z siebie. - Zrozumiałem to dzisiejszej nocy, leżąc przy tobie. Powinienem czuć miłość, a gdy zasnęłaś snułem wizje o następnych upojnych nocach, spędzonych na rżnięciu księżniczek i innych piękności.

Bella słuchała go zdumiona.

- Byłabyś nieszczęśliwa bólem moich zdrad - brutalna szczerość jego słów bolała jeszcze bardziej. - Zrozum, proszę!

- Ale... - zająknęła się.

- Wiem, myślałaś, że będziemy razem. Ja, ty i nasze trzy boginie - powiedział Dorian. - Jak jedna wielka, niewyżyta rodzinka, ale... to nie bajka, Bello. One też chcą jechać, każda w swoją stronę - wskazał ręką stojące przy bramie kobiety. - Zbyt długo byliśmy w swoim towarzystwie.

- Dlaczego tak musi być? - spytała cicho.

- Nie zmienię swojej natury, a ty musisz zostać tutaj - jego głos brzmiał stanowczo. - Jako pani tego zamku. Wiem, że uczynisz go pięknym, a poza tym... ...