Zanim stopnieje lód (I) - Opowiadania Erotyczne

Zanim stopnieje lód (I)

... ducha wyzioniesz. Zdane egzaminy?

– Tak, raczej zdane.

– Raczej?

– Na dwie oceny jeszcze czekamy, ale jestem dobrej myśli. W najgorszym razie wrócę na poprawkę. Powiedz lepiej, co z ojcem.

– Znasz go, leków brać nie chce, najchętniej szedłby w pole albo na grzyby, same kłopoty z nim.

– Skoro go nosi, to chyba lepiej z nim.

– Zadyszkę łapie po kilkunastu krokach, piwa już nie ćka, bo tabletki, fajki nie zapali, może w końcu rozumu trochę do niego trafi, że czas odpocząć.

Jasne, chyba po rozwodzie – westchnąłem w duchu.

– Aha, ciężka sprawa – wtrąciłem.

– Darek nie pozwala mu iść do lasu. Jeszcze trzeba nam boreliozy albo żeby się wywrócił gdzieś w rowie. Absolutnie, mowy nie ma. Wiek już nie ten.

– A z twoim zdrowiem w porządku?

– O tyle, o ile Zośka coś pomoże, bo z Marysieńki to żadna gospodyni. Nic nie ugotuje, pazury zapuści i tyle z niej pożytku. Po dyskotekach tylko chodzi.

Odciągnąłem kołnierz lepkiej koszulki.

– To dobrze, że masz pomoc. Gorąco tu jak w piekle, ciężko wystać.

– A powiedz, ty se jakąś pannę znajdziesz w końcu? Żeby ojciec ślubu nam doczekał.

Oho, zaczyna się – pomyślałem. Podparłem głowę na łokciu.

– Nie szukam, uczyć się muszę.

– Nauka swoją drogą, a ty zanim się zdecydujesz, to już najlepsze za mąż pójdą i tyle z tego będzie.

– Oj, teraz to tak nie działa.

– Michał, ręce weź ze stołu.

Wziąłem głęboki oddech i rozparłem się na krześle, najwygodniej jak umiałem. Głód wyssał ze mnie ochotę na ...

... cokolwiek prócz snu, aczkolwiek drzemka o wczesnej porze dnia zapowiadała jedynie zmarnowany czas i ból głowy. Przy życiu trzymał mnie jedynie zapach obiadu.

– Widzę, żeś głodny, ale jeszcze chwilę musi się podgotować. Szkoda, że nie uprzedziłeś.

– Nic nie szkodzi, mamo, idę do sklepu. Potrzeba ci czegoś?

– Dziewczyny kupią.

– Okay, to wrócę później.

– Tak swoją drogą, widziałeś Agatkę?

– Tak, co z nią?

– Lubi prace przy grządkach. Poprosiłam ją, żeby zajmowała się czasami również naszym warzywniakiem, ale skoro jesteś, mógłbyś jej pomóc.

– Niezbyt znam się na roślinach.

W końcu uciekłem przed nimi w miasto. Dbałem tam jedynie o kaktusa w doniczce. Marnie wyglądał. Poprzedni lokatorzy chyba niezbyt się nim przejęli.

– Nic trudnego. Chyba nie pozwolisz dziewczynie samej ciężko pracować? Tak czy inaczej weź z portfela dwadzieścia złotych i jej daj przy okazji.

– Zobaczę, co da się zrobić, na razie do sklepu idę.

Tak, a potem na dłuuugi spacer. Nic dziwnego, że młody znikał na cały dzień. Przynajmniej spotka się z kumplami, zabawi, a tak to ciągle miałby zajęcie, rzekomo pożyteczne. Rzecz w tym, że wokół domu zawsze znajdzie się coś do zrobienia, lecz życie nie polega na nieustannym wypatrywaniu i łataniu problemów. No jasne, można w ten sposób, ale jaki w tym sens?

Idąc do sklepu, nie zauważyłem nigdzie Agaty. Zatrzymałem się przy jej ogrodzie. Bez wiedzy dotyczącej nazw kwiatów, mogłem jedynie podziwiać harmonijny efekt, jaki tworzyły w ...