Gra serc - Opowiadania Erotyczne

Gra serc

... wyszłam do toalety. Zaczerwienione oczy tłumaczyłam tym, że trochę sprayu dostało mi się do oka. To mi się nie mieściło w głowie! I bardzo bolało! Jutro czwartek, wygarnę jej wszystko na spotkaniu.

Nie było problemu z ustaleniem godziny spotkania, ponieważ dwa miesiące temu przywrócono z powrotem jedyną, poranną zmianę. Przyjechała do mnie o siedemnastej i zaproponowała spacer. Uległam jej.

–

– powiedziałam, gdy ruszyłyśmy. Posłała mi krótki uśmiech. Widziałam, że był wymuszony. Coś tu było bardzo nie tak. –

– Nic nie zastąpi rozmowy bez świadków w cztery oczy.

–

–

– przystanęła i spojrzała na mnie.

–

Aha, więc to była ta petarda, którą czułam jeszcze w Polsce. Nogi ugięły się pode mną, zakręciło mi się w głowie. To miał być koniec naszych pocałunków? Przytulania, tańców, spotkań, wsparcia, zaufania i bliskości? Starałam się, by była przy mnie szczęśliwa. Gdzie popełniłam błąd? Coś ścisnęło mnie mocno za gardło, aż poczułam ból.

–

– Z mojej piersi wyrwał się gwałtowny szloch –

–wzięłam głęboki wdech. Czas najwyższy. Siłą woli powstrzymywałam gromadzące się pod powiekami łzy.

–

– Twarz Janette jakby się ożywiła. Padłam na kolana.

–

– pokręciła głową w zaprzeczeniu.

–

– wstałam, wierzchem ręki ocierając świeże łzy –

– przybliżyłam się, ujęłam jej twarz w dłonie.

–

– nie dawałam za wygraną. Ale... czy nie o to jej właśnie chodziło? Przemknęło mi przez myśl. Chwyciła mnie delikatnie za nadgarstki, ale nie uwolniła ...

... się. Pozwoliłam sobie zatopić się w jej oczach. Ucałować ostatni raz te miękkie usta?

–

–

Wydawała się zupełnie bezbronna, jakbym wcale jej nie utraciła. Nie wierzyłam, że we wnętrzu nie tliła się iskierka, ta iskierka, która wywołała między nami ogień w Alpach. W porządku, nie chciała. Musiałam się z tym pogodzić. „Jeśli coś kochasz, puść to wolno...”. Złożyłam pocałunek na czole i odsunęłam się, dając jej zamknąć przede mną krąg przestrzeni osobistej.

–

– wyrecytowałam, bardziej dla uspokojenia jej. Wewnątrz byłam roztrzęsiona, w końcu wyrwała mi pół duszy i złamała serce. Znów musiałam przybrać maskę „tej twardej”, jaką znali mnie wszyscy.

–

– zapytałam. Chciała coś odpowiedzieć, ale powstrzymała się o ułamek sekundy.

–

W nocy nie mogłam pohamować łez, pragnęłam cofnąć się do wypadu w góry i zasypiać obok niej szczęśliwa. W sumie, to sama sobie byłam winna. Janette ani słowa nie wspomniała o wspólnej przyszłości, niczego nie obiecywała. Wolałam jednak żyć w nadziei, że zrozumie, że pokocha. Że gdy spędzę z nią jak najwięcej czasu, zobaczy we mnie dobry materiał na związek. Starałam się być opiekuńcza, pomocna, by wiedziała, że zawsze może na mnie liczyć i się nie zawiedzie. Potrzebowałam ochłonąć, przy Janette nie byłam w stanie logicznie myśleć. Nabrać dystansu, spojrzeć na sytuację z boku.

Wróciłam do Polski. Dla Kate wystarczył tylko rzut okiem, by wiedzieć, co się stało. Nawet tego nie skomentowała.

Przecież to było oczywiste. Dla niej to ...