Pani Wisłowska (I) - Opowiadania Erotyczne

Pani Wisłowska (I)

... bokiem. Zobaczył fałdki na brzuchu i zmarszczki na udach, ale te nawet odrobinę nie psuły cudownego widoku, wręcz go idealizowały. Wiedział, że stoi przed nim prawdziwa kobieta, a nie jakaś wychuchana modelka.

- Chciałbyś zobaczyć moją pupę?

- Tak! Zrobię wszystko!

- Naprawdę? Okradłbyś kogoś?

- Tak!

- Okłamał?

- Zawsze.

- Pobił? Wyśmiał? Sfilmował?

- Tak, tak, tak!

- Zabił?

Chciał machinalnie odrzec, ale poprzez niecierpliwość przebił się sens pytania. Zabić? Czy był w stanie zrobić coś takiego?

- Żartowałam. - Ponownie się roześmiała ciepłym, niskim głosem z domieszką pomrukiwania. - Twoje odpowiedzi spodobały mi się, więc możesz popatrzeć na moją pupę.

Odwróciła się powoli tyłem, zapierając o stolik. Zmieniała ciężar z jednej nogi na drugą, a masywne blade pośladki podnosiły się i opadały. Konrad zdusił krzyk, który chciał się wydostać na tak nieopisany widok. Ile razy fantazjował o rozkosznych krągłościach? Nie potrafił zliczyć kształtów, jakie nadawał tylnej części ciała pani Wisłowskiej i poczuł tylko wstyd, że wszystkie wizje nie były godne prawdzie. Oblizał spierzchnięte usta, ponownie chwytając się za krocze.

- Widzę, że nie potrafisz utrzymać rąk przy sobie. W takim razie użyj ich na mnie.

Konradowi nie trzeba było dwa razy powtarzać. Ręce wystrzeliły z zawrotną prędkością i zacisnęły się na miękkiej skórze. Ugniatał pośladki jak dziecko, które dostało w swoje ręce plastelinę - zachwycone konsystencją, a jednocześnie ...

... zagubione w nieskończonych możliwościach formowania materiału. Ściskał, ugniatał, rozdzielał, masował, szczypał, klepał, ale wszystko to była zasłona dymna przed prawdziwym pragnieniem. Nie mogąc dłużej się powstrzymywać, przywarł do cipki i zaciągnął się głęboko. Zapach nie przypominał niczego, co w życiu wąchał, odurzając go lepiej niż mocno zakrapiana alkoholem impreza. Polizał, z początku niepewny, zawstydzony, ale gdy nie usłyszał żadnego sprzeciwu, powtórzył żywiej i bezczelniej. Wciskał język, gdzie tylko potrafił, zlizywał każdą kroplę soku, całował jak spragniony wsysa wilgotny piasek na pustyni. Zatracił się we własnym spełnieniu.

- Dość. - Nie przerwał, może nie usłyszał, a może nie chciał. - Powiedziałam dość!

Zimny głos wprost zza szkolnego biurka wyrwał go z fantasmagorii. Półprzytomny patrzył na panią Wisłowską, nie wiedząc gdzie się znajduje i jaki jest dzień tygodnia. Gapił się zauroczony i milczał pijany od niewysłowionego szczęścia.

- Usiądź wygodnie, teraz ja trochę popracuję.

Posłusznie odchylił się i oparł o tapczan, opuszczając ręce, jakby te w końcu nie utrzymały niewidocznego ciężaru, który cały czas dzierżyły. Próbował wyrównać oddech, kiedy nauczycielka wsunęła się pomiędzy jego nogi. Jęknął głośno i boleśnie, gdy usiadła na nim. Penis nieprzyjemnie zapiekł, znalazłszy się w środku kobiety. Przez chwilę nic się nie działo, Konrad tylko patrzył na pośladki kochanki, nie dowierzając, że znalazł się w utęsknionej od tak dawna cipce.

Poruszyła ...